Z pewnością będzie to z uznaniem przyjęte przez nabywców, jeśli z dniu odbioru pieska dołączymy do niego wyprawkę, w której znajdzie się:

• Metryczka – do której należy dołączyć informację o tym, jakie warunki trzeba spełnić, żeby wymienić ją na rodowód. W przypadku, gdy podejrzewamy, że szczenię może mieć jakaś wadę wykluczającą je w przyszłości z hodowli (np. wadę zgryzu) można, uprzedzając o tym nabywcę, sprzedać psa za odpowiednio niższą cenę, ale wówczas zatrzymuje się metryczkę. Jeśli obawy okażą się bezpodstawne i zgryz się wyrówna, metryczka zostanie wydana po dopłacie określonej kwoty. Gdyby się jednak okazało, że zgryz nadal nie jest prawidłowy, możemy również wydać metryczkę, która jest potwierdzeniem rasowości psa, ale wtedy koniecznie należy sporządzić dokument precyzujący, że pies ma wadę i nie nadaje się do hodowli. Taki dokument potwierdza, że hodowca uczciwie o wadzie poinformował i to chroni go przed ewentualnym roszczeniam kupujacego z tytułu sprzedaży niepełnowartościowego pod względem hodowlanym psa. W metryczce robimy adnotację “Nie do hodowli”.
• Umowa kupna – sprzedaży, o której często hodowcy zapominają, a życie pokazuje, że w wielu przypadkach, zwłaszcza w sytuacjach spornych, okazuje się bardzo przydatna.
• Książeczka zdrowia z wpisanymi terminami odrobaczenia i szczepienia. Bardzo wskazane jest dołączenie wystawionego przez lekarza świadectwa zdrowia psa. Szanująca się hodowla ma „swojego” lekarza, który się opiekuje wszystkimi psami, jeśli nie, można skorzystać z usług najbliższej lecznicy. Nie jest to wprawdzie obowiązkowe, ale stanowi dla hodowcy dowód, że szczenię w momencie wydania było zdrowe, a nabywcę uspokaja, że pies jest w dobrej kondycji. Takie zaświadczenie niejednego hodowcę uratowało przez zarzutem sprzedaży chorego zwierzęcia.
• „Instrukcja obsługi szczenięcia”, która powinna zawierać podstawowe informacje na temat żywienia, szczepienia, odrobaczania. Jeśli ktoś ma ochotę można załączyć informacje na temat rasy, wychowania i pielęgnacji. Jeśli piesek zostanie w tym samym mieście można polecić lecznicę i psiego fryzjera. Podajmy również telefon kontaktowy, żeby nowy właściciel mógł się skontaktować w przypadku jakichś problemów lub wątpliwości związanych z pieskiem lub tylko po to, żeby się pochwalić jak się rozwija i jaki jest mądry. Takie informacje przysparzają hodowcy wiele radości.
• Odrobina karmy, którą szczenię było karmione. Powinna to być ilość wystarczająca na kilka dni, żeby właściciel miał czas na kupienie identycznej karmy, lub przestawienie psa na nową.
• Mały, pachnący gniazdem i matką kocyk, który sprawi, że nowe posłanie nie będzie się psu wydawało obce. To jest mały drobiazg, który pozwala pieskowi łatwiej przeżyć rozstanie.

Uwaga: koniecznie zapiszmy kontakt do nowego właściciela psa. Wszystkie psy rodowodowe są tatuowane i w przypadku zaginięcia można je łatwo zidentyfikować a jeśli hodowca dysponuje adresem nabywcy – odnaleźć.