Świadomość, że wysoka temperatura otoczenia może stanowić dla psa śmiertelne zagrożenie, zwłaszcza, gdy jest zamknięty w samochodzie, zdaje się już docierać do coraz większej ilości osób. Natomiast z tego, że silne wychłodzenie również może być dla niego zabójcze, niestety mało kto zdaje sobie sprawę. Ciągle jeszcze pokutuje przekonanie, że sierść skutecznie chroni psa przed zimnem, a najbardziej jaskrawym tego dowodem jest widok psów uwiązanych na łańcuchu przy rozpadającej się, nieocieplonej budzie na wsi, a w mieście trzęsących się z zimna czworonogów oczekających na swoich właścicieli przed supermarketem.
Prawda jest taka, że jedynie północne psy zaprzęgowe mogą przez dłuższy czas przebywać na dużym mrozie bez uszczerbku dla zdrowia, bo są odpowiednio przez naturę przystosowane. Odporność na zimno zależy przede wszystkim od rodzaju owłosienia, im grubsza, bardziej nastroszona sierść i więcej podszerstka, tym lepiej pies znosi niskie temperatury. Najbardziej narażone na wychłodzenie są psy krótkowłose, pozbawione podszerstka, oraz miniaturowe. Szczególne znaczenie ma ruch, który poprawia krążenie i pozwala utrzymać odpowiednią temperaturę ciała, dlatego psy bardzo aktywne, pracujące i uprawiające sport, są znacznie mniej narażone na wychłodzenie.
Do poważnego wychłodzenia organizmu dochodzi przeważnie wtedy, gdy właściciel podczas dużych mrozów przez nieuwagę zostawił psa na dworze. W momencie, gdy po dłuższym czasie wpuszcza go do domu, powinien mu się bardzo uważnie przyjrzeć, żeby sprawdzić, czy jest tylko przemarznięty, czy też doszło do wychłodzenia. Na szczęście dość łatwo można zauważyć różnicę, bo pies wychłodzony zamiast ucieszyć się że może wrócić do domu, może wykazywać szereg niepokojących objawów:
- nieustające trzęsienie i dreszcze
- apatia, słaba reakcja na bodźce zewnętrzne,
- brak zainteresowania zabawą i jedzeniem,
- bardzo zimne uszy
- temperatura ciała poniżej 37,4°C
W tej sytuacji trzeba niezwłocznie wziąć go do ciepłego pomieszczenia, położyć w legowisku wyłożonym miękkim kocem, pod który można włożyć termofor, żeby się szybciej rozgrzał i otulić ciepłą kołderką tak, żeby miał pysk na wierzchu i mógł swobodnie oddychać. Jeśli miał przemoczoną sierść, trzeba ją najpierw koniecznie wysuszyć. Podanie psu dobrego jedzenia i czegoś ciepłego do picia powinno go wzmocnić i poprawić mu samopoczucie. Niestety silne wychłodzenie organizmu powoduje spowolnienie funkcji metabolicznych, dlatego im szybciej uda się przywrócić prawidłową temperaturę ciała, tym większa jest szansa, że pies wkrótce wróci do formy. Jeśli mimo podejmowanych przez opiekuna czynności pies wykazuje któreś z wyżej wymienionych objawów, a jego stan nie ulega poprawie, należy pilnie zasięgnąć porady lekarza weterynarii.
Wychłodzenie może nastąpić również podczas kąpieli w bardzo zimnej wodzie, w morzu lub w jeziorze. W tym przypadku, ponieważ pies jest mokry, najlepiej jak najszybciej wrócić do domu, wstawić go do wanny i spłukać najpierw letnią a potem coraz cieplejszą wodą. Jest to bardzo dobry sposób na podniesienie temperatury ciała i poprawę krążenia. Kiedy jest już rozgrzany, wycieramy go ręcznikiem i dokładnie suszymy suszarką. Dalej postępujemy tak, jak to zostało opisane powyżej: zapewniamy mu ciepłe jedzenie, kocyk i sen. Pamiętajmy jednak o tym, że podnoszenie temperatury powinno się odbywać stopniowo, nagłe wsadzenie przemarzniętego psa do gorącej wody może wywołać szok termiczny i zamiast psu pomóc, możemy mu zaszkodzić.
Sprawa jest poważniejsza, jeśli poza wyziębieniem pojawiły się odmrożenia. Odmrożone miejsca można dla poprawienia krążenia rozmasować i zrobić ciepły, ale nie gorący okład. Przy bardzo niskich temperaturach może wystąpić lokalne uszkodzenie tkanek w miejscach najbardziej na to narażonych: to znaczy na uszach i na ogonie, zwłaszcza, jeśli pies jest skąpo owłosiony, a także na łapach. Jeśli są rany, tych miejsc nie wolno rozmasowywać, ani ich zbyt ciasno bandażować. Ich leczeniem powinien się zająć lekarz weterynarii, zwłaszcza, że rany po odmrożeniu goją się trudno, łatwo się infekują i w skrajnych przypadkach może dojść do gangreny.
Warto wiedzieć, że u psa może czasem dojść do hipotermii również w wyniku ostrego zatrucia pokarmowego lub chemicznego, cukrzycy lub niewydolności krążeniowo-oddechowej. Jeśli więc u naszego podopiecznego wystąpią objawy charakterystyczne dla wyziębienia, mimo, że do niego nie doszło, bo pies nie przebywał w niskiej temperaturze, wskazana jest konsultacja lekarza weterynarii w celu przeprowadzenia badań i ustalenie rzeczywistej przyczyny problemu.
Tę małą sunię na zdjęciu, kiedy miała około pół roku, zostawiono samą na dworze podczas 20 stopniowego mrozu. Jej właściciele wyprowadzili się z wynajmowanego domu i ….zapomnieli ją zabrać. Zostawili ją w ogrodzie, pod gołym niebem, bez jedzenia, picia i jakiegokolwiek schronienia. Wypatrzyła ją tam nasza sąsiadka i roztrzęsiona przybiegła nas o tym powiadomić. Włamując się do cudzego ogrodu, ledwie żywą, skostniałą z zimna, skrajnie przestraszoną, zabraliśmy ją do naszego domu.
Na początku za żadne skarby nie chciała wyjść do ogrodu, chowała się po całym domu, byle tylko się od tego wymigać. Trudno ją było przekonać, że przecież nikt jej tam nie zostawi, ze smutnego dzieciństwa oprócz różnych lęków, których długo nie potrafiła się pozbyć, wyniosła ciężką padaczkę. Była szczęśliwa, bezgranicznie przywiązana, pełna energii i tylko jak się za bardzo rozszalała trzeba było biec z lekami, bo taka euforia najczęściej kończyła się atakiem. Mimo choroby przez kilkanaście lat cieszyła się życiem.
