Nie wiadomo gdzie narodził się ten sport, wszystko wskazuje na to, że to wracający z Alaski Skandynawowie, którzy przywieźli ze sobą psy zaprzęgowe, zapoczątkowali bieganie z psem na nartach. Narciarstwo jest narodowym sportem krajów skandynawskich a pies jest fantastycznym kompanem, z którym kontakt jest tu znacznie bliższy niż w tradycyjnych psich zaprzęgach.
Skijoring to sport zaprzęgowy, w którym jeden, dwa lub nawet trzy psy ciągną narciarza. Większa ilość psów nie jest wskazana, bo łatwo mogą się zaplątać, pociągnąć narciarza i doprowadzić do wywrotki. Ten sport bardzo przypomina canicross, z tą różnicą, że w skijoringu na nogach przewodnika pojawiają się narty, co umożliwia uprawianie go w zimie.
Podobnie jak canicross, skijorking nie wymaga kosztownego ekwipunku. Może go uprawiać każdy, kto co najmniej w podstawowym stopniu posiadł umiejętność jazdy na nartach i ma psa, którego potrafi zachęcić do tej zabawy. Do uprawiania tego sportu nadają się praktycznie wszystkie psy, najlepiej jednak sprawdzają się psy średniej wielkości, szczególnie zaprzęgowe. Podobnie, jak w canicrossie pies musi biec zawsze z przodu, nie wolno go zmuszać do biegu ani ciągnąć, bo to grozi wyeliminowaniem z zawodów.
Potrzebny sprzęt:
Dla właściciela najważniejsze są odpowiednie narty, buty i kijki. Dobiera się je stosownie do umiejętności, ale przede wszystkim do rodzaju trasy. Tak się składa, że treningi odbywają się często w bardzo zróżnicowanym terenie, na ubitych szerokich trasach, wąskich ścieżkach, ale też często na nieprzetartych leśnych drogach. Do jazdy w takich warunkach najbardziej przydatne będą narty do stylu klasycznego lub narty śladowe (cross-country). Zawody natomiast odbywają się na doskonale przygotowanej szerokiej trasie, tu najlepsze będą narty do stylu łyżwowego, bo są szybsze i pozwalają na bardziej precyzyjne pokonywanie zakrętów. Długość nart musi być oczywiście dostosowana do wzrostu użytkownika. Początkujących amatorów skikjoringu ze względu na niebezpieczeństwo skaleczenia psa należy przestrzec przed nartami ze stalowymi krawędziami. Nie mniej ważne są buty, muszą być nie tylko wygodne i dobrze ocieplane, ale również dostosowane do wiązań i techniki biegania. Warto zrobić zakupy w dobrym sklepie sportowym, w którym sprzedawca pomoże w wyborze odpowiedniego sprzętu.
Pas powinien mieć szerokość nie mniejszą niż osiem centymetrów a także bardzo dobrze wyprofilowaną, oraz grubo i miękko podszytą część przylegającą do pleców, ponieważ to tutaj przenoszą się wszystkie szarpnięcia. Z przodu pas musi być zaopatrzony w jedno lub dwa metalowe kółka, do których przypina się linę pociągową.
Ten ostatni element musi być tak skonstruowany, żeby w potrzebie, na przykład przy wywrotce narciarza, można było go szybko wypiąć. Najlepsze pasy posiadają specjalne paski, które przełożone pod nogami zapobiegają przesunięciu pasa do góry i umożliwiają odpowiednie wyregulowanie punktu przyłożenia siły ciągnącego psa. Lina łączaca zawodnika z psem w przeciwieństwie do canicrossu powinna być dłuższa i mieć od 2,5 do 4,5 metra. Musi być wyposażona w część wykonaną z mocnej, elastycznej gumy, amortyzującą ewentualne szarpnięcia.
Dla psa potrzebne są specjalne szory zaprzęgowe wykonane z krzyżujących się pasków taśmy podszytych miękkim materiałem, chroniącym go przed otarciem. U nasady ogona wyposażone są w pętlę, do której przypina się linkę pociągową. Muszą być dopasowane do wielkości psa i idealnie przylegać do jego ciała.
Uwaga:
Pies uprawiający sport musi być odpowiednio karmiony. Powinien otrzymywać wysokoenergetyczną karmę dla psów pracujących, która dostarczy mu dużo energii, będzie sprzyjała budowie mięśni a nie tkanki tłuszczowej. Pamiętajmy, że psa nie wolno karmić przed treningiem, dopiero po powrocie do domu powinien dostać lekki posiłek i odespać emocje na wygodnym, ustawionym w zacisznym miejscu posłaniu.
Bidon z wodą właściciel powinien mieć cały czas przy sobie. Intensywny wysiłek powoduje utratę wody, która stale powinna być uzupełniana, dlatego poimy psa zawsze wtedy, kiedy ma na to ochotę.
