Oczy – od pierwszych miesięcy życia przyzwyczajamy szczenię do podstawowych zabiegów higienicznych. Po nocy przemywamy mu oczy płatkiem kosmetycznym zwilżonym specjalnym żelem zwłaszcza, kiedy w ich kącikach pojawia się zaschnięta wydzielina. W ten naturalny sposób organizm pozbywa się nagromadzonych w ciągu dnia zanieczyszczeń. Jeśli jednak wydzielina jest bardzo obfita lub oczy są zaczerwienione warto skonsultować się z lekarzem weterynarii, bo problem może mieć źródło w zatkanych kanalikach łzowych. Szczególnie widoczne jest to u białych psów, bo to u nich wyciekające na zewnątrz łzy powodują powstanie szpecących żółtych zacieków, bardzo widocznych na ich jasnym owłosieniu. Więcej na ten temat w zakładce Pielęgnacja oczu.
Uszy na tym etapie rzadko sprawiają problemy, ale trzeba przyzwyczaić psa, że do nich zaglądamy i coś przy nich robimy. Pamiętajmy, żeby tamponem waty lub ręką chronić uszy przed dostaniem się wody w czasie kąpieli. Po powrocie ze spaceru w czasie deszczowej pogody, wszystkim kłapouchom trzeba osuszyć wewnętrzną stronę małżowiny usznej miękką szmatką, bo wilgoć jest wyjątkowo dobrym podłożem dla rozwoju chorób grzybiczych. Więcej na ten temat w zakładce Pielęgnacja uszu.
Uzębienie w tym wieku nie wymaga specjalnych zabiegów, warto jednak palcem owiniętym kawałkiem tkaniny, a potem z odrobiną psiej pasty do zębów, próbować czyścić psu zęby. Później na palec nałożymy szczoteczkę, lub zamienimy ją na prawdziwą szczotkę i pies przyzwyczajony do przesuwania czymś po jego zębach nie będzie protestował. W okresie wymiany zębów trzeba sprawdzać, czy nowe zęby prawidłowo rosną i czy zęby mleczne już wypadły, zdarza się, że nie ma zamiaru wypaść i wtedy trzeba go usunąć.
Mycie zębów zapobiega osadzaniu się kamienia nazębnego, który, zwłaszcza dla właścicieli ras miniaturowych jest prawdziwym utrapieniem. Z tego powodu bardzo wielu yorkom w wieku dwóch lat brakuje już kilku zębów. Widać to doskonale bez zaglądania do pyszczka, bo w miejscu szczerby pies zazwyczaj wystawia języczek. Więcej na ten temat w zakładce Pielęgnacja zębów.
Łapy i pazury wymagają także systematycznej pielęgnacji. Problem polega na tym, że bardzo często nawet te psy, które już akceptują szczotkowanie i dotykanie w innych miejscach, bardzo nie lubią jak się dotyka ich łap. Trzeba je więc koniecznie do tego przyzwyczaić. Najlepiej, kiedy pies jest zmęczony i senny, wziąć jego łapkę do ręki, lekko nacisnąć opuszkę, tak, żeby wysunęły się pazurki, będzie jak znalazł przy ich obcinaniu. U niektórych psów potrzeba skrócenia pazurków pojawia się bardzo wcześnie, zdarza się, że w drugim miesiącu życia pazurki są już tak długie, że szczenię uciskając sutek matki potrafi go kaleczyć. W późniejszym wieku psom, które dużo biegają po twardym podłożu najczęściej nie trzeba obcinać pazurów, ale zawsze trzeba je kontrolować, bo przerośnięte mogą utrudnić chodzenie i zdeformować łapę. Trzeba również pilnować żeby ostrogi (jeśli pies je ma) nie były zbyt długie i nie uwierały. Bardzo ważne jest także usuwanie sierści rosnącej między opuszkami łap, bo potrafi, zwłaszcza w zimie, zbić się w twardą kulę i spowodować bolesne odleżyny. Więcej w zakładce Pielęgnacja pazurów i łap.
Gruczoły okołoodbytowe – są psy, które oczyszczają je same, są również takie, u których nie obejdzie się bez pomocy właściciela. Żeby jednak zrobić to prawidłowo, najlepiej przy okazji szczepienia poprosić lekarza weterynarii, żeby pokazał jak się to robi. Na przyszłość będzie jak znalazł, bo w wieku szczenięcym z reguły nie ma z nimi problemów. Więcej na ten temat w zakładce Higiena gruczołów okołoodbytowych.
