Ch.PL JADORE Du Courant  D’ère. Wł. hod. Les Vedettes de Notre Jardin

Zgodnie ze wzorcem

Owczarek pikardyjski ma szorstką, twardą, gęstą, nieprzemakalną sierść, która składa się z cienkiego, bardzo gęstego podszerstka, pokrytego niezbyt długim, twardym włosem okrywowym. Doskonale chroni psa przed deszczem i chłodem i nadaje mu charakterystyczny dla rasy wygląd. Na całym ciele sprawia wrażenie kosmatej i zmierzwionej, nie może być kręcona lub kędzierzawa. Na nogach jest wyraźnie krótsza.

Umaszczenie:
Może być płowe lub szare, we wszystkich odcieniach. Dopuszczalne są niewielkie białe znaczenia na przedpiersiu i nogach, duże białe plamy są wadą.

Pielęgnacja sierści

Pielęgnacja pikardyjczyka jest bardzo prosta i nie zabiera zbyt dużo czasu. Jego sierść nie wymaga skomplikowanych zabiegów groomerskich, poradzi sobie z nią każdy, nawet niemający żadnego doświadczenia właściciel. Również u psów wystawowych sierść powinna pozostać naturalna, bez stylizacji i upiększania.

Szczotkowanie

Dla owczarka pikardyjskiego podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym jest szczotkowanie. Jego sierść nie ma szczególnych tendencji do filcowania, zazwyczaj wystarcza wyszczotkować ją raz na 3-4 tygodnie. Dla każdego psa ta częstotliwość może być inna, w zależności od jakości szaty, aktywności i trybu życia. Jeśli od czasu do czasu “przeczeszemy” sierść palcami i wyczujemy zgrubienia, najwyższy czas sięgnąć po szczotkę. Najlepiej do tego celu nadaje się dobrej jakości szczotka metalowa typu slicker, która bardzo dobrze usuwa martwą sierść. Na zakończenie przeczesujemy sierść gęstym grzebieniem lub zgrzebłem, starając się dotrzeć do samej skóry.

Psy tej rasy linieją dwa razy w roku, na wiosnę oraz w jesieni. W tym okresie trzeba odpowiednio częściej szczotkować sierść, żeby przyspieszyć usuwanie martwego i odrastanie nowego, silnego owłosienia. Ponieważ nie powinno się robić tego „na sucho”, bo włos się łamie i niszczy, przed każdym szczotkowaniem trzeba spryskać sierść odpowiednią do rodzaju szaty odżywką. Ze względu na szorstki włos w przypadku owczarka pikardyjskiego nie jest wskazane używanie preparatów zawierających zbyt dużo olejków, najlepsza będzie specjalna odżywka, która nie zmiękcza włosa. Przy rozczesywaniu szczególną uwagę zwracamy na sierść pod pachami, na brzuchu i w pachwinach, bo tu czasem powstają filce. Są to okolice bardzo wrażliwe i jednocześnie niewidoczne, jeśli znajdziemy tu jakiś supeł, najlepiej po prostu delikatnie wyciąć go nożyczkami.

Kąpiel

Owczarka pikardyjskiego kąpie się rzadko, najczęściej wtedy, kiedy widać, że jest taka potrzeba. Jeśli pies ma prawidłową szatę, brud nie przylega do niej zbyt łatwo, nawet błoto zniknie po dokładnym wysuszeniu i wyszczotkowaniu włosianą szczotką. Niestety na sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, takich jak chociażby szczodrze rozsypywana zimowa sól, które ją niszczą i wysuszają. Dlatego też psa żyjącego w mieście trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Niestety mogą one powodować problemy skórne: świąd, wypryski i różnego rodzaju stany zapalne.

Psa kąpiemy zawsze po dokładnym rozczesaniu sierści oraz usunięciu wszystkich supłów. Myjemy dwukrotnie, specjalnym szamponem przeznaczonym dla psów szorstkowłosych, który nie zmiękcza sierści. Jeśli włos jest wyraźnie przesuszony i zniszczony, można zastosować szampon regenerujący, jeśli jest zszarzały, szampon intensyfikujący barwę. Po umyciu, dwukrotnym, dokładnym wypłukaniu oraz odciśnięciu sierści ręcznikiem, nakładamy na 2-3 minuty odżywkę przeznaczoną dla szorstkiego włosa, po czym dokładnie ją spłukujemy. Ponownie odciskamy sierść ręcznikiem i suszymy niezbyt gorącą suszarką. W lecie można pozwolić psu wyschnąć na słońcu, ale poza własnym ogrodem trzeba go bardzo pilnować i trzymać na smyczy, żeby się w czymś nie wytarzał i nie zabrudził świeżo umytej sierści.

Czystość bez kąpieli

Jeśli z jakichś względów kąpiel nie jest wskazana, lub nie mamy na nią czasu, a pies się wybrudził, można bardzo łatwo wyczyścić sierść bez użycia wody. W tym celu na włosianą lub drucianą szczotkę naciągamy warstwę waty, zwilżamy ją specjalnym lotionem i szczotkujemy. W miarę potrzeby brudną watę zmieniamy na czystą. Na zakończenie przecieramy sierść wilgotną szmatką, pozostawiamy do wyschnięcia i ponownie szczotkujemy. Ten prosty zabieg przywraca jej czystość ładny wygląd i świeży zapach.

Sierść owczarka pikardyjskiego można również wyczyścić przy pomocy pudru. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo równomiernie rozprowadzić, szybko przywraca czystość a ponadto zwiększa objętość szaty. Rozdzielamy sierść ręką lub grzebieniem warstwa po warstwie i spryskujemy z odległości około 20 cm w taki sposób, żeby puder dostał się aż do skóry. Następnie lekko masujemy sierść, żeby go lepiej rozprowadzić i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie dokładnie szczotkujemy sierść z włosem i pod włos. Ten sposób czyszczenia ma jeszcze jedną dodatkową zaletę: sierść jest nie tylko pachnąca i czysta, ale także bardziej szorstka. Trzeba tylko pamiętać, że pojemnik z pudrem należy przed użyciem bardzo energicznie wstrząsnąć, bo puder jest przeważnie w zawiesinie i dłużej nieużywany osiada na dnie pojemnika.

Higiena

Oprócz sierści regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.

Głowa przed i po strzyżeniu

Jeśli sierść jest nieświeża, psa trzeba przed wystawą wykąpać, co najmniej 2-3 tygodnie wcześniej, żeby odzyskała prawidłową teksturę. Do tej kąpieli można zastosować szampon intensyfikujący kolor, to powoduje, że szata jest bardziej efektowna. Dwa dni przed pokazem dokładnie ją szczotkujemy, żeby usunąć resztki martwego włosa. Jedyne miejsce, które wymaga trymowania, to małżowiny uszne, które po tym zabiegu będą lepiej wyeksponowane. Trzeba pamiętać, że nie może to być widoczne, dlatego włos na uszach trymujemy, a nie skracamy nożyczkami. Jeśli to konieczne, lepiej użyć nożyczek degażujących. Owczarek pikardyjski jest psem rustykalnym i jego owłosienie powinno mieć wszystkie znamiona naturalności.

Nie wolno zapominać o łapach. Jeśli włos, który je porasta jest zbyt długi, trzeba go skrócić, zaś pazury, jeśli pies nie ściera ich w sposób naturalny, co się praktycznie nie zdarza, obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włosa między opuszkami palców nie wycinamy, natomiast sprawdzamy, czy w tym miejscu nie powstał filc, który może uwierać przy chodzeniu i powinien być wycięty. Jest to ważne, bo pies nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej, betonowej posadzce, może się ślizgać i mieć problem z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstwę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i powoduje, że pies czuje się pewnie i komfortowo.

Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się lepiej prezentowała, jeśli delikatnie spryskamy ją odżywką nabłyszczającą. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć, żeby nie zabrudzić sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!