Przykro powiedzieć, ale jeśli pies brzydko pachnie, to dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że nie jest właściwie pielęgnowany, żeby nie powiedzieć – zaniedbany i brudny. Nieprzyjemny zapach z pyszczka zniknie po umyciu zębów i usunięciu kamienia nazębnego. Jeśli mało elegancki zapach wydobywa się z uszu, jest to znak, że trzeba je niezwłocznie wyczyścić, a być może nawet pójść do lekarza, bo brzydki zapach może być skutkiem toczącego się procesu zapalnego. Szczególnie intensywny zapach wydobywa się z przepełnionych, wymagających natychmiastowego opróżnienia zatok okołoodbytowych.
Jeśli stwierdzimy któryś z wymienionych objawów, świadczy to o tym, że z higieną psa nie jest najlepiej. Zlokalizowanie źródła problemu nie jest w wyżej wymienionych przypadkach skomplikowane, wystarczy psu zajrzeć tu i tam, żeby wszystko było jasne. Wszystkie zabiegi pozwalające utrzymać te miejsca w czystości zostały dokładnie opisane w zakładce Jak dbać o oczy, uszy, zęby i …
Pozostaje jeszcze jedno źródło zapachu – skóra i sierść. Mieszanina tłuszczu i kurzu może stanowić mieszankę zapachową trudną do zaakceptowania, pocieszające jest jednak to, że po kąpieli w dobrym „psim” szamponie problem przeważnie znika. U psów mających specyficzny, osobniczy zapach, najlepiej stosować do kąpieli szampony odwaniające ( np. Espree Oatmeal Baking Soda Shampoo), przeznaczone specjalnie do pielęgnacji psów, u których ten problem występuje. Bardzo dobre efekty daje także czyszczenie sierści między kąpielami specjalnymi lotionami, które przywracają czystość a także nadają sierści miły, świeży zapach. Szczególnej dbałości wymagają wszystkie fałdy skórne, występujące u wielu psów na pyszczku ( mops, pekińczyk), a u niektórych, jak na przykład shar pei, na całym ciele.
Niestety brzydko pachnąca sierść może być objawem problemów zdrowotnych. U psów wrażliwych, podatnych na alergię, działanie czynnika alergizującego (np. kwitnące i pylące rośliny, odchody pcheł) często prowadzi do powstania atopowego zapalenia skóry, któremu towarzyszy nieprzyjemny zapach. Również gronkowcowe zapalenie skóry, grzybica, nużyca lub świerzb powodują, że zapach sierści staje się przykry dla otoczenia. Trzeba więc obejrzeć ją bardzo dokładnie i jeśli zauważymy podrażnienia, zaczerwienienia lub rany, niezwłocznie zaprowadzić psa do lekarza, bo w tym przypadku usunięcie przyczyny rozwiąże problem.
To, że pies brzydko pachnie wynika czasem ze złego odżywiania. Ciągle pokutuje przekonanie, że pies powinien jeść jak najwięcej mięsa, bo to gwarantuje mu zdrowie. Tymczasem nadmiar świeżego mięsa lub zbyt duża zawartość protein w suchej karmie powoduje przebiałkowanie, które objawia się wysypką, najlepiej widoczną na brzuchu, świądem i powstaniem alergicznych zmian na skórze. Pies drapie się, rani skórę, w skaleczone miejsca dostaje się brud, który powoduje powstanie wtórnych zakażeń bakteryjnych, grzybiczych lub drożdżakowych.
Podsumowując: zawsze zaczynamy od zlokalizowania źródła nieprzyjemnego zapachu, następnie psa kapiemy i czyścimy sami, lub z pomocą lekarza weterynarii, jego uszy, zęby i zatoki około odbytowe. Jeśli to nie pomaga, potrzebne są dodatkowe badania, bo tylko trafne zdiagnozowanie schorzenia i jego wyleczenie pozwoli zlikwidować problem.
Jak widać, jest wiele preparatów opracowanych po to, żeby nasz czworonożny przyjaciel mógł być zawsze czysty, pachnacy i elegancki. On sam ma jednak czasem na ten temat inne zdanie i woli bardziej naturalną linieę zapachową.
Jeśli nasz pies zostanie tak wyperfumowany, nie pozostaje nic innego, jak po powrocie do domu natychmiast wsadzić go do wanny. Gorzej, jeśli jesteśmy w podróży i za moment musimy wziąć go do samochodu a za godzinę wejść do mieszkania oczekujących nas przyjaciół. W tej sytuacji jedynym ratunkiem jest preparat odwaniający Espree Extreme Odor Eliminating Spray, który likwiduje nawet najgorszy smród świata wydzielany przez amerykańskiego skunksa, co w tłumaczeniu na polski oznacza po prostu śmierdziela. Nikt chyba nie będzie zaskoczony, że wyprodukowali go Amerykanie.
