Obecność pasożytów wewnętrznych osłabia organizm i prowadzi do wielu poważnych chorób. Każda suka przed kryciem powinna zostać odrobaczona, w przeciwnym razie już w życiu płodowym zarazi szczenięta wszystkimi pasożytami, jakie bytują w jej organizmie. Najlepiej podać jej środek odrobaczający przed cieczką, w czasie której zamierzamy ją pokryć. Zlekceważenie tego zalecenia jest karygodnym zaniedbaniem, które może skutkować tym, że maluchy przyjdą na świat zarobaczone, co bardzo niekorzystnie odbije się na ich rozwoju i zdrowiu, a w przypadku osobników słabszych może nawet doprowadzić do śmierci. Zdarza się, że w czasie wypróżniania lub pierwszego odrobaczania szczenię wydala takie ilości pasożytów, że aż trudno uwierzyć, że mogły się w nim pomieścić. Suki ciężarnej w żadnym przypadku odrobaczać nie wolno, bo może to zaszkodzić szczeniętom.

Bywają niestety hodowcy, którzy dla oszczędności sprzedają szczenięta nieodrobaczone, często zapchlone, nie mówiąc już o szczepieniach. Dlatego tak ważne jest by kupować psa w dobrej hodowli, w której otrzymamy książeczkę zdrowia z wpisem lekarza weterynarii (a nie hodowcy !) potwierdzającym jakie zabiegi z zakresu profilaktyki zdrowotnej i przeciwpasożytniczej zostały przeprowadzone. W tej sytuacji należy jedynie kontynuować rozpoczętą sekwencję szczepień i podawanie środków odrobaczających. Jedno i drugie musi być oczywiście przeprowadzone przez lekarza weterynarii.

W przypadku kupna szczeniaka lub dorosłego psa, który nie ma książeczki zdrowia, lub ją ma, ale nie budzi ona zaufania lub nie wynika z niej, że był szczepiony i odrobaczony, trzeba skontaktować się z wybranym lekarzem i ustalić termin i sposób nadrobienia tych zaległości. Kolejność jest zawsze następująca: najpierw trzeba psa wykąpać i jeśli trzeba odpchlić, następnie odrobaczyć a dopiero potem zaszczepić. Nigdy nie wolno odrobaczać psa na własną rękę, odpowiedni preparat kupujemy wyłącznie w gabinecie weterynaryjnym i podajemy go zgodnie z zaleceniem lekarza. Poprośmy, by datę odrobaczenia i szczepienia wpisał do książeczki zdrowia psa, w ten sposób nie będziemy mieć wątpliwości kiedy należy je powtórzyć.

Zalecany terminarz odrobaczania:

Szczenięta

• pierwsze – w 2 tygodniu życia
• drugie – w 4 tygodniu życia
• trzecie – w 6 tygodniu życia
• czwarte – w 3 miesiącu życia
• piąte – w 6 miesiącu życia

Psy dorosłe

• 1-2 razy w roku.

Jest to odrobaczanie profilaktyczne, które należy przeprowadzać nawet wtedy, kiedy pies jest w doskonałej kondycji i nic nie wskazuje na to, by mógł być nosicielem jakichkolwiek pasożytów.

Po czym poznać, że pies jest zarobaczony ?

O obecności pasożytów może świadczyć nienaturalne powiększenie brzucha i przede wszystkim pojawienie się dorosłych osobników lub ich jaj w odchodach zwierzęcia. Zazwyczaj są to pospolite, często spotykane pasożyty, głównie glisty i w tej sytuacji podanie uniwersalnego środka odrobaczającego daje satysfakcjonujące efekty. W zależności od stopnia zainfekowania pasożytami, dawkę leku trzeba powtórzyć.

Bardzo często się zdarza, że pies jest zarobaczony, ale nie daje to żadnych rzucających się w oczy objawów. Ma to miejsce szczególnie u psów dorosłych, ogólnie zdrowych i dobrze odżywionych, które mimo zarobaczenia nadal pozostają w dobrej kondycji. Przy masywnym zarobaczeniu mogą się czasem pojawić niepokojące objawy, które nieraz trudno powiązać z pasożytami:

• osłabienie i złe samopoczucie
• mocno powiększony brzuch
• utrata masy ciała
• wymioty
• biegunki lub zaparcia
• podrażnienie okolicy odbytu
• saneczkowanie
• krew w odchodach
• niedokrwistość, widoczna w pierwszym rzędzie na śluzówce jamy ustnej
• kaszel i zapalenie płuc
• pogorszenie stanu skóry i sierści

Jeśli nie udało się ustalić konkretnej przyczyny tych dolegliwości, uzasadnione wydaje się przeprowadzenie kuracji przeciw pasożytom. Problem w tym, że rutynowo podawane środki odrobaczające działają tylko na niektóre, najczęściej spotykane rodzaje pasożytów. Jeśli więc mimo odrobaczenia dolegliwości się utrzymują, pies jest wychudzony, lub zauważymy w jego odchodach coś podejrzanego, konieczne jest przeprowadzenie mikroskopowego badania kału w celu zidentyfikowania pasożyta. Niestety najczęściej badanie trzeba kilkakrotnie powtarzać, ponieważ nie w każdej oddanej do badania próbce znajdują się larwy i jaja pasożyta co powoduje, że wynik badania jest negatywny, mimo, że nie ulega wątpliwości, że pies jest nim zainfekowany. Trzeba je więc do skutku cierpliwie powtarzać, bo bez zidentyfikowania pasożyta nie można podjąć ukierunkowanego, skutecznego leczenia. Próbka kału będzie bardziej miarodajna, jeśli pobierzemy ją w ciągu 2-3 kolejnych dni. Leczenie polega na podawaniu preparatów odrobaczających w kilku rozłożonych w czasie dawkach. Trzeba bardzo skrupulatnie stosować się do zaleceń lekarza i pilnować wyznaczonych terminów, żeby nie dopuścić do nawrotu.

Więcej na ten temat w zakładce: Walka z pasożytami – Pasożyty wewnętrzne

Sprzątajmy po swoich psach,
bo odchody leżące na chodnikach i trawnikach to największa wylęgarnia pasożytów !
A poza tym – posprzątasz – nie wdepniesz !