Pies jest z natury przyjacielem dzieci. Jeśli zdarzają się wyjątki, są najczęściej spowodowane niefrasobliwością dorosłych, którzy pozostawiają dzieci bez nadzoru a wcześniej nie nauczyli swoich pociech jak mają z nim postępować, że nie wolno się z nim droczyć i robić mu krzywdy. Bardzo istotna we wzajemnych relacjach pies – dziecko jest psychika psa. Im bardziej jest zrównoważony i odważny, tym mniejsze jest ryzyko pogryzienia. Niestety dzieci bywają okrutne, a pies czasem traci cierpliwość i pokazuje zęby. Widziałam kiedyś na ulicy, jak mała, mniej więcej pięcioletnia dziewczynka w koronkowej sukience z pomalowanymi na czerwono paznokciami kopała prowadzonego przez siebie na smyczy małego pieska. Przyglądała się temu spokojnie jej matka, a na moją uwagę, jak może na coś takiego pozwolić stwierdziła, że ona za psa zapłaciła i jej córka może z nim zrobić co zechce. Niestety zupełnie nie brała pod uwagę, że ten pies wkrótce podrośnie i może zacząć się bronić.

Najczęściej dzieci mają znakomity kontakt z psem, szczególnie te duże są w stosunku do nich nieprawdopodobnie delikatne, małe bywają bardziej nerwowe a są i takie, jak choćby affenpinczery, które dzieci po prostu nie lubią. Dziecko nie może krzywdzić psa, musi wiedzieć jak się wobec niego zachować, że nie wolno się na niego rzucać z krzykiem, bo może się przestraszyć i nerwowo zareagować. Że podając psu smakołyk trzeba go trzymać na otwartej dłoni a nie w palcach, bo odbierając go pies może niechcący złapać zębami, że nie wolno zabierać psu miski z jedzeniem i niepokoić go, kiedy śpi w swoim legowisku.

Osobnym zadaniem jest nauczenie dziecka jak zachować się wobec obcego psa, uprzedzić je, że pies może być agresywny, że nie wolno do niego podchodzić od tyłu i zbliżać twarzy do jego pyska. Pogryzień jest mnóstwo, psy gryzą, bo właściciele są nieodpowiedzialni, zaniedbują ich wychowanie i zostawiają je bez nadzoru, a dzieci narażają się na pogryzienie, bo nikt je nie nauczył szacunku i miłości do zwierząt ani tego jak postępować ze zwierzętami, żeby uniknąć pogryzienia.

Opiekunom dzieci można poradzić:

• Nie pozwalaj na zabawy dzieci z psem, który kiedykolwiek kogoś pogryzł lub wykazał agresję. Jeśli raz ugryzł, zwiększa się ryzyko powtórnego ugryzienia.
• Nie zostawiaj małego dziecka z psem bez nadzoru osoby dorosłej
• Nie próbuj odebrać psu jedzenia
• Nie zaczepiaj śpiącego psa
• Nie zbliżaj się do suki, która pilnuje szczeniąt
• Nie patrz psu prosto w oczy, może to potraktować to jako zaczepkę
  Unikaj krzyków i gwałtownych gestów w obecności psa, bo może się poczuć zagrożony i zaatakować
• Nie blokuj psu możliwości ucieczki, w sytuacji zagrożenia pies zawsze najpierw próbuje uciec, a dopiero kiedy nie ma takiej możliwości – atakuje
• Jeśli dziecko chce szkolić psa, pozwól mu to robić, ale tylko w obecności dorosłych
• Nie pozwól dziecku rozdzielać gryzących się psów, również sam tego nie rób
• Nie pozwól dziecku dotykać obcego psa, nawet jeśli właściciel zapewnia, ze nie gryzie
  Nigdy nie pozwalaj, by pies gryzł cię po rękach, nawet w zabawie
  Naucz dziecko rozpoznawać oznaki psiej agresji

W przytłaczającej większości przypadków odpowiedzialność za pogryzienia ponoszą właściciele psów, którzy nie zadbali o ich socjalizację i wychowanie. Nie bez znaczenia jest wypuszczanie na ulicę psów bez nadzoru, wystarczy, że przestraszone dziecko zacznie uciekać, żeby pies rzucił się za nim w pogoń. Przyczyną wielu nieszczęść są niedomknięte furtki i nieszczelne ogrodzenia zza których wymykają się psy, które mogą być groźne dla ludzi. Warto pamiętać o tym, że zgodnie z polskim prawem, za wszystkie spowodowane przez psa szkody cielesne i materialne odpowiada jego właściciel.