Wystarczy wyjść rano na mało uczęszczaną ulicę lub do parku, żeby zobaczyć ludzi w dresach uprawiających codzienny jogging. Są to przeważnie osoby spędzające wiele godzin za biurkiem, pracujące w napięciu i stresie. Bieg jest najlepszym sposobem na utrzymanie doskonałej kondycji a pies doskonałym towarzyszem, który nie pozwoli na rezygnację z tego sportu, bo przyzwyczajony do takiego rozpoczynania dnia, każdego ranka będzie czekał pod drzwiami gotowy do wyjścia. Jego właściciel nigdy nie będzie miał problemu z zostawieniem go samego w domu, bo po takim wysiłku spokojnie doczeka do jego powrotu. Tak się najczęściej zaczyna a potem ten zgrany tandem osiąga taką perfekcję, że pojawia się ochota sprawdzenia swoich możliwości w konfrontacji z innymi biegaczami. Tu już zaczyna się sport a codzienne bieganie jest do niego najlepszą zaprawą.

Canicross jest oficjalnie uznaną dyscypliną sportu zaprzęgowego. Podczas gdy psie zaprzęgi ciągnące sanie mają już bardzo długą historię, bieg z psem jako sport pojawił się stosunkowo niedawno. Zaczęło się od tego, że w okresach bezśnieżnych, nie mając gdzie trenować, z jednym lub najczęściej z kilkoma psami biegali maszerzy. Z czasem dołączyło do nich sporo entuzjastów biegania z psem, które wkrótce stało się nową dyscypliną sportu zwaną canicrossem.

W zwyczajnym joggingu dobrze wyszkolony, zdyscyplinowany pies może biec luzem obok właściciela lub być przez niego trzymany na przypiętej do szelek smyczy. W canicrossie musi posiadać specjalną uprzęż z uchwytem, do którego przypina się linę z amortyzatorem, który zapewnia jej naprężenie i łagodzi ewentualne szarpnięcia. Jej drugi koniec przypina się do pasa opinającego talię zawodnika, przy czym pies musi biec przodem pomagając mu w biegu. Podczas gdy jogging można uprawiać w zasadzie z każdym, mającym na to ochotę zdrowym psem, canicross stawia przed psem określone wymagania. Musi mieć minimum rok i ważyć co najmniej 12 kilogramów oraz co najważniejsze, mieć pasję biegania oraz umiejętność i chęć pracy z człowiekiem. Pies jest przez cały czas połączony linką ze swoim przewodnikiem, a ponieważ biega szybciej od niego, musi nauczyć się wykorzystywać tylko część swoich możliwości i biec w takim tempie, żeby go nie pociągnąć i nie przewrócić. Musi być sprawny, wytrzymały i bezbłędnie wykonywać wszystkie polecenia swojego przewodnika. Najlepiej do tego sportu nadają się wyżły, charty, pointery oraz psy zaprzęgowe, takie jak husky, malamuty i samoyedy, a także mieszańce wymienionych ras.

Wyposażenie niezbędne do uprawiania tego sportu nie jest kosztowne. Dla psa konieczna jest dobrej jakości uprzęż, która umożliwia równomierne rozłożenie ciężaru na jego ciele. Warto w nią zainwestować, bo jest uniwersalna, i można ją również używać do uprawiania innych sportów pociągowych, takich jak bikejoring czy skikjoring. Zwykłe szelki się nie sprawdzają, bo mogą powodować otarcia. Zawodnik musi zaopatrzyć się w pas o szerokości co najmniej 8-10 cm, do którego przypina się linę z amortyzatorem łączącą go z psem. Jej długość nie może przekraczać 2,5 metra. Podstawą są oczywiście wygodne, nadające się do biegania, dobre sportowe buty. Jeśli biegamy po szutrowym lub kamienistym terenie, trzeba co jakiś czas kontrolować psie łapy, żeby nie dopuścić do ich otarcia lub skaleczenia. Jeśli ma wrażliwe opuszki najlepiej zawczasu sprawić psu odpowiednie ochronne buty. Po ich założeniu pies jest zazwyczaj na początku zaskoczony, ale po krótkim czasie się do nich przyzwyczaja i bardzo dobrze się w nich czuje.

Uprawianie canicrossu zawsze musi być poprzedzone odpowiednim treningiem. Ułatwione zadanie mają te psy, które zostały prawidłowo socjalizowane i towarzyszyły swojemu opiekunowi w codziennym joggingu. Tu jednak obciążenie jest większe, bo pies nie tylko biegnie, ale dodatkowo ciągnie swojego właściciela i trzeba go do tego przyzwyczaić. Treningi zaczyna się zazwyczaj od 15-20 minut, na prostym terenie. Następnie wprowadza się naukę skręcania i zatrzymywania. Po pewnym czasie pies bez problemu będzie reagował na komendę „prawo” lub „lewo” a nawet sam doskonale wyczuje, w którą stronę powinien biec. Na początku treningi powinny odbywać się 3-4 razy w tygodniu, nie dłużej niż po pół godziny, potem stopniowo ten czas się wydłuża. Zazwyczaj trzeba kilku tygodni, żeby pies zgrał się z przewodnikiem i nie sprawiał problemów. Prawdziwy sportowy trening zaczyna się dopiero wtedy, kiedy przewodnik całkowicie panuje nad swoim psem. Na tym etapie powinien odbywać się minimum dwa razy w tygodniu i każdorazowo trwać około 1-1,5 godziny.

Regulamin wymaga, by zawody odbywały się w warunkach bezśnieżnych, jeśli więc pogoda sprzyja, można go uprawiać przez cały rok. Podczas biegu zawodnik nie może narzucać psu tempa poprzez wyprzedzanie go, ciągnięcie lub zmuszanie do przyspieszenia. W momencie, gdy pies nie chce lub z jakiegokolwiek powodu nie może biec, tandem zostaje wyeliminowany z zawodów.

W canicrossie obowiązuje podział na kategorie według następujących kryteriów:

• mężczyźni i kobiety
• psy według wagi

Do zawodów dopuszcza się tylko te psy, które ukończyły 12 miesięcy.

Uwaga:

Bidon ze swieżą wodą właściciel psa powinien mieć cały czas przy sobie, najlepiej przypięty do pasa. Intensywny wysiłek powoduje szybką utratę wody, która w miarę potrzeby powinna być uzupełniana. Dlatego poimy psa zawsze wtedy, kiedy ma na to ochotę.

Pies uprawiający sport musi być prawidłowo karmiony. Powinien otrzymywać wysokoenergetyczną karmę, przeznaczoną dla psów pracujących, która dostarczy wystarczająco dużo energii i będzie sprzyjała budowie mięśni a nie tkanki tłuszczowej. Pamiętajmy, że nigdy nie wolno karmić psa później niż cztery godziny przed treningiem, natomiast po powrocie do domu powinien dostać lekki posiłek i odespać zmęczenie na wygodnym, ustawionym w zacisznym miejscu legowisku.