W przeciwieństwie do adopcji wirtualnej, która polega na częściowym lub całkowitym finansowaniu pobytu psa oczekującego na adopcję w schronisku, adopcja tymczasowa polega na zabraniu psa ze schroniska do swojego domu i zapewnieniu mu właściwej opieki. Wybrany pies przebywa wówczas w domu tymczasowego opiekuna przez dłuższy czas, zazwyczaj do momentu znalezienia dla niego stałego domu. Trzeba pamiętać, że tymczasowo adoptowane psy są przez cały czas dostępne do stałej adopcji.

W praktyce wygląda to następująco: po konsultacji z pracownikiem schroniska osoba zdecydowana na tymczasową adopcję wybiera psa którego chciałaby zaadoptować i zabiera go do domu. W zależności od jego sytuacji materialnej schronisko może przekazywać tymczasowemu opiekunowi karmę lub niezbędne leki. Pies może korzystać także z dostępnej w schronisku opieki weterynaryjnej. Pracownicy zastrzegają sobie prawo do sprawdzenia warunków, w jakich pies przebywa. Jednocześnie podejmują energiczne starania w kierunku znalezienia mu nowego domu.

Do tymczasowej adopcji kieruje się:

• psy, które zostały wyrwane z bardzo dobrych warunków z powodu śmierci właściciela i zupełnie nie odnajdują się w schronisku. Są dobrze wychowane, przyzwyczajone do życia w rodzinie i zazwyczaj najszybciej znajdują nowy dom
• psy w trakcie leczenia, które potrzebują szczególnych warunków i stałej opieki, której schronisko nie jest w stanie im zapewnić
• szczenięta przedwcześnie odłączone od matki, wymagające karmienia butelką i odpowiedniej, praktycznie całodobowej opieki
• psy, które przebywają w schronisku kilka lat, żeby ponownie zaadaptować je życia w mieszkaniu, razem z rodziną i przyuczyć chodzenia na smyczy. Jest to pomyślane jako swego rodzaju “schroniskowy odwyk”, ale trudno sobie wyobrazić, żeby można było potem oddać go do schroniska i jeszcze raz zafundować mu dramat porzucenia.
• staruszki bezdusznie wyrzucone przez swoich właścicieli, lub te, które tak długo czekają w schronisku na adopcję, że zdążyły się już zestarzeć. Mają niewielkie szanse na adopcję. Są to idealne psy dla osób starszych, żyją tak jak one w spokojnym tempie i nie wymagają dalekich, męczących spacerów. To naprawdę wielka rzecz ofiarować im trochę komfortu na resztę życia.

Adopcja tymczasowa jest niezwykle potrzebną formą pomocy schroniskowym psom, pod jednym warunkiem, że prosto od tymczasowego opiekuna trafią do rodzin, które zdecydują się je przygarnąć na stałe. Oddanie psa z powrotem do schroniska jest dla niego niewyobrażalnym dramatem – na nowo komuś zaufał, przywiązał się i znów został porzucony. To tak, jakby zgłodniałemu postawić talerz pełen pachnącego jedzenia, pozwolić mu go obejrzeć i … zabrać.

Teoretycznie, jeśli próba znalezienia nowego domu się nie powiedzie tymczasowy opiekun ma prawo oddać psa do schroniska. Praktyka pokazuje, że na tymczasową adopcję decydują się osoby, które doskonale zdają sobie sprawę z tego, co to dla psa znaczy. Bardzo się do niego przywiązują i robią wszystko, żeby ich podopieczny do schroniska już nie wrócili, znajdują mu nowy dom i dają szansę na szczęśliwe życie. Przez niektóre domy przewinęło się wiele psów, które bez tej szansy mogłyby jeszcze długo nie znaleźć swojego domu, w którym są zadbane i przede wszystkim kochane.

Są osoby, które znalazłszy dom dla jednego psa, natychmiast biorą pod opiekę drugiego. Są tacy, którzy poruszeni losem jakiegoś psa wzięli go tymczasowo do domu a potem psiak zawładnął ich sercem, stał się członkiem rodziny i o oddaniu nie było już mowy. I to jest to, na co pracownicy schroniska po cichu liczą. Chodząc z moimi psami na spacer co rusz spotykam ludzi, którzy mają psa ze schroniska. Są w nim rozkochani a pies odpłaca im to wielką miłością i bezgranicznym przywiązaniem. Na szczęście są ludzie, którzy obok krzywdy zwierząt nie potrafią przejść obojętnie.