Przez wiele lat uszy psów należących do niektórych ras były kopiowane i z tego powodu nigdy do końca nie wiedzieliśmy, jak by wyglądały, gdyby je zostawiono tak, jak je stworzyła natura. Problem dotyczył przede wszystkim psów należących do ras obrończych: sznaucerów, dogów, dobermanów, które z ciętymi uszami rzeczywiście wyglądały bardziej bojowo. Niestety po kopiowaniu uszy nie zawsze chciały stawać i nadal opadały. Wówczas podklejało się je przez jakiś czas plastrami “na diabełka”, co w większości przypadków dawało doskonały rezultat. W ten sam sposób stawiało się i nadal stawia uszy owczarków niemieckich, u których zbyt cienka małżowina uszna nie jest w stanie się wyprostować i utrzymać we właściwej pozycji.
Od pewnego czasu uszu kopiować nie wolno, co nie oznacza niestety, że problemy się skończyły. Teraz okazuje się, że niecięte uszy mają z kolei tendencję do stawania, zamiast jak to przewiduje wzorzec załamywać się w odpowiednim, przewidzianym wzorcem miejscu. Można to przy odrobinie cierpliwości skorygować podklejając ucho specjalnym klejem. Ustawia się je w prawidłowej pozycji i podkleja tak, że przez dłuższy czas formuje się jak na prawidle. Biorąc pod uwagę fakt, że chrząstka u szczenięcia jest jeszcze bardzo plastyczna, szanse na poprawne ustawienie uszu jest całkiem spora.
Jeśli problem dotyczy jednego ucha, staramy się ułożyć je identycznie jak drugie, żeby symetria została zachowana. Jeśli trzeba ustawić dwoje uszu kierujemy się wzorcem rasy. Chrząstka kształtuje się w wieku około trzech miesięcy i jest to najlepszy czas na rozpoczęcie korekty. Odrobinę skracamy sierść na uszach i głowie, usuwamy woskowinę oraz sierść zasłaniającą kanał słuchowy, bo po podklejeniu ucha trudniej się będzie w to miejsce dostać. Następnie ustawiamy uszy zgodnie ze wzorcem i punktowo kleimy w taki sposób, żeby nie utrudniać ich wentylacji. Klej nie może dotykać skóry, skleja się tylko włosy (!) i to nie na całej długości, ale małą kropelką w kilku miejscach. Warto zrobić próbę i zmierzyć ile czasu potrzeba do zastygnięcia kleju, żeby wiedzieć jak długo trzeba przytrzymać ustawione ucho, żeby klej stwardniał i małżowina pozostała we właściwym położeniu.
Ustawione w prawidłowej pozycji uszy powoli się do niej przyzwyczajają. Raz na 3-4 tygodnie usuwamy klej wycinając sierść, na której został położony i oceniamy efekt. Bywa, że po uwolnieniu uszy przez chwilę są ustawione prawidłowo a wkrótce potem obydwa lub jedno z nich wraca do wadliwej pozycji. Jest to sygnał, że trzeba je natychmiast ponownie przykleić, oczywiście do nowych kępek sierści. Proces układania uszu powinien zakończyć się do około szóstego miesiąca życia, choć przy uszach grubych, mięsistych może trwać aż do roku.
Tuż po podklejeniu szczeniak może próbować się od tego uwolnić. Wówczas najlepiej odwracać jego uwagę tak długo, aż się do nowej sytuacji całkowicie przyzwyczai. Przez cały czas trzeba jednak pilnować, żeby gdzieś uchem nie zahaczył i nie zrobił sobie krzywdy.
Jeśli pies ma być wystawiany, nie wolno tego zlekceważyć, bo jest to jedyna dozwolona interwencja w ustawienie psich uszu, w dodatku bardzo skuteczna. Potem pozostaje już tylko chirurgiczne załamanie małżowiny usznej, tak jak np. u foxteriera lub sznaucera, u których ucho ma być u nasady stojące, a w 1/3 od nasady załamane. Wykrycie śladów takiej operacji na wystawie, może skutkować dyskwalifikacją.
