Yoreczki Lili i Pepe ostrzyżone w warszawskim salonie Modny Pies

Szukając odpowiedniego salonu fryzjerskiego, zamiast umawiać wizytę telefonicznie, lepiej pofatygować się osobiście i wykorzystać tę okazję żeby rzucić okiem na warunki i zwyczaje, jakie w nim panują: czy jest czysto, jak salon jest wyposażony i czy osoba, która będzie zajmowała się psem ma dobre podejście do zwierząt. To się widzi na pierwszy rzut oka, choć oczywiście niespodzianki mogą się zdarzyć.

Najlepiej zrobić wcześniejsze rozeznanie, popytać innych właścicieli psów, nawet zaczepić na ulicy kogoś, kto prowadzi ładnie ostrzyżonego psa. Z pewnością będzie zachwycony, że piesek się podoba i chętnie powie, gdzie był strzyżony. To może zaoszczędzić wielu rozczarowań. Z psem, który nie jest wystawiany, ryzyko jest mniejsze, bo za parę miesięcy sierść odrośnie a w tym czasie można znaleźć fryzjera, który lepiej wyczuje gust właściciela. Na ulicach można zobaczyć tak dużo naprawdę pięknie ostrzyżonych psów, że ze znalezieniem dobrego groomera nie powinno być problemu.

Musimy się zdecydować, czy chcemy, żeby pies był wykąpany i ostrzyżony, wówczas jedyne co trzeba zrobić przed wizytą to wyszczotkować sierść. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z tego, że rozplątywanie skołtunionej sierści jest bardzo czasochłonne i zostanie osobno wycenione. Jeśli pies pojawia się w salonie tylko na strzyżenie, powinien przyjść wykąpany i rozczesany. Taki jest zwyczaj i uważam, że jest to uzasadnione, groomerzy, którzy mają strony internetowe podają zazwyczaj ceny za standardowe usługi, pozostałe, takie jak rozplątywanie sierści lub trymowanie pozostawiając do uzgodnienia po obejrzeniu sierści.

Jeśli chodzi o przygotowanie psa do wystawy, ostrożność w wyborze salonu musi być jeszcze większa, bo wymaga ono dużej wiedzy i doświadczenia. Warto znaleźć mistrza, bo sukcesy wystawowe wszystkich psów o długiej, obfitej lub szorstkiej sierści zależą w dużej mierze od dobrej pielęgnacji i fachowego przygotowania do pokazu. Groomer musi doskonale znać wzorce ras, technikę trymowania, strzyżenia a także wydobywania atutów i ukrywania wad.

Profesjonalne przygotowanie szaty zwiększa szanse wystawowe, błędy w tej materii mogą je bardzo skutecznie pogrzebać. Wielka szkoda, że w wystawowych kartach ocen sędziowie komentują wygląd szaty tylko wtedy, kiedy pies jest doskonale przygotowany, ale prawie nigdy nie piszą, choć często to mówią, że pies jest źle przygotowany. Taka uwaga powinna skłonić właściciela psa do zmiany salonu, a groomera, któremu należy ją pokazać, do podniesienia swoich kwalifikacji.

Wybitny pies powinien być jak najwcześniej wystawiany, wtedy w wieku 2-3 lat może mieć już wszystkie możliwe do osiągnięcia tytuły. Jest zasada, że tak utytułowanego psa pokazuje się tylko w najwyższej formie, jeśli jest w kiepskiej kondycji (choroba, rekonwalescencja) lub ma zniszczoną sierść, lepiej sobie wystawę odpuścić. Nie ma nic gorszego niż wielomiesięczne oczekiwanie na odrośnięcie sierści zmasakrowanej przez nieposiadającego odpowiednich kwalifikacji groomera.

Problem polega na tym, żeby nie trafić pod zły adres, jest bardzo wiele osób, które do perfekcji opanowały wykonywanie fryzur dowolnych, ale nie mają odwagi podjąć decyzji, by ograniczyć swoją aktywność zawodową do tego sektora i powiedzieć, że nie zajmują się profesjonalnym przygotowaniem do wystaw. A szkoda, bo zawiedziony wystawca do tego salonu i tak już nie wróci, za to przy ringu głośno podzieli się swoim niezadowoleniem z całym otoczeniem.

Jest u nas bardzo dużo znakomitych groomerów, którzy perfekcyjnie potrafią przygotować psa na wystawę, wielu z nich specjalizuje się w przygotowaniu tylko jednej rasy, lub grupy psów, tylko jak nowo upieczony właściciel psa ma do nich trafić. Niektóre kluby ras publikują listy rekomendowanych groomerów, a autorytet klubu jest najlepszą rekomendacją. Może inne kluby pójdą w ich ślady ? Nie należy się przejmować odległością, bo ktoś, kto ma wybitnego psa, pojedzie na drugi koniec Polski, żeby na liczącą się wystawę odpowiednio go przygotować.

Ciekawa jestem ilu groomerów potrafi dobrze przygotować tego pięknego psa na wystawę. Wśród mistrzów tego zawodu ostrzyżenie bedlingtona ocenia się jako najwyższy stopień wtajemniczenia. I słusznie, bo to już nie jest rzemiosło tylko sztuka.