Około 10-12 dnia szczenięta otwierają oczy a parę dni później zaczynają słyszeć. Od tego momentu zaczynają się bardzo szybko rozwijać. Każdy dzień przynosi coś nowego, zaczynają nawiązywać kontakt z otoczeniem i choć może się to wydawać przesadą, już teraz należy zacząć ich socjalizację i wychowanie.

Już nie śpią bez przerwy przez cały dzień, zaczynają poznawać otoczenie, wybierają się na dłuższe, na razie pełzające wyprawy, zwiedzają cały kojec, głównie w poszukiwaniu matki. Ponieważ słyszą, zaczynają również reagować na odgłosy, np. klaśnięcie w dłonie. Maluch na tym etapie nie wykazuje żadnego lęku, nie boi się hałasu, bo żaden dźwięk mu się źle nie kojarzy. To od hodowcy zależy czy tak pozostanie, czy też nieumiejętnym, niecierpliwym postępowaniem doprowadzi do tego, że psiak będzie się bał własnego cienia.

Z każdym dniem widać jak szybko się rozwijają. Ich ciekawość świata zachęca je do pierwszych prób stawania na własnych nogach. Początkowo im się łapki rozjeżdżają, przewracają się, ale już po kilku dniach w miarę pewnie zaczynają chodzić. Pojawiają się też pierwsze dźwięki – warczenie i poszczekiwanie. Potrafią się już samodzielnie załatwić, choć niekiedy tracą równowagę i lądują w tym, co zrobiły.

Jeśli zajrzymy im do pyszczka zobaczymy pierwsze wyrzynające się ząbki. W tym czasie trzeba już także raz w tygodniu obcinać szybko rosnące pazurki, żeby ugniatając sutek przy ssaniu go nie raniły. Można to zrobić cążkami do paznokci lub przeznaczonymi specjalnie dla szczeniąt nożyczkami.

Na tym etapie rozpoczyna się już na dobre proces socjalizacji szczeniąt. Trzeba je jak najczęściej brać na ręce, podnosić, bawić się z nimi. Powinniśmy je też stawiać na różnego rodzaju podłoża, przewracać na grzbiet i stopniowo przyzwyczajać do różnych odgłosów.

Pomimo prawidłowego odrobaczenia suki przed porodem, szczenięta mogą być zarobaczone. Jeżeli nie widać pasożytów w odchodach i nie ma wyraźnych objawów zainfekowania (duże brzuchy, blade śluzówki w pyszczku) pierwsze odrobaczanie przeprowadzamy po trzech, a drugie po sześciu tygodniach od urodzenia. U lekarzy weterynarii możemy kupić specjalne, bardzo skuteczne pasty, które ze względu na swoją smakowitość są przez szczenięta bardzo chętnie zjadane. Dawka zależy od wielkości szczeniaka i od podawanego specyfiku. Musi być odpowiednio wyliczona, bo zbyt mała nie usunie pasożytów a zbyt duża może szczenięciu zaszkodzić. Jeśli odrobaczanie szczeniąt zostało przeprowadzone pod okiem lekarza, a powinno, poprośmy o odpowiedni wpis w książeczce zdrowia psa. Przyszli nabywcy szczeniąt z pewnością taką staranność hodowcy docenią.

Koniec trzeciego tygodnia życia to właściwy czas na rozpoczęcie dokarmiania. Wszystko zależy od ilości szczeniąt i kondycji suki. Nigdy nie należy zwlekać z podaniem mleka zastępczego, jeśli istnieje najmniejsze nawet ryzyko, że suka nie ma wystarczającej ilości pokarmu. Trzeba tylko pamiętać o podstawowej zasadzie: wszystkie muszą otrzymywać mleko suki, bo daje im to, co jest niezbędne do prawidłowego rozwoju.