• W wystawie mogą brać udział wyłącznie zwierzęta zdrowe. Zrezygnujmy z wystawy, jeśli pies jest chory, lub po dłuższej chorobie właśnie wraca do zdrowia. Wysiłek i stres związany z podróżą i wystawianiem może spowodować pogorszenie stanu jego zdrowia a pies, który jest „nie w sosie” z pewnością się dobrze nie wystawi.
WATAHA AKA Czech Jakobin w kondycji wystawowej i w okresie linienia
• Nie wystawiajmy, jeśli pies/suka jest w trakcie linienia lub ma fatalną sierść po szczeniętach lub przebytej chorobie. Jeśli pies ma połowę swojego zwyczajowego owłosienia, nic się z tym nie da zrobić, nie ma kosmetyków, które by mogły cokolwiek zmienić. W takim stanie jego szanse na sukces są bardzo nikłe, dlatego też odczekajmy aż sierść wróci do normy zanim zdecydujemy się jechać na wystawę.
• Pamiętajmy, że psa, który błyskotliwie rozpoczął karierę wystawową i jest na najlepszej drodze do wielkich sukcesów, lub takiego, który już wszystkie tytuły zgromadził, pokazuje się tylko w idealnej kondycji. Nigdy nie wiemy, czy pies wygra wystawę, ale zawsze musi być w najwyższej formie. Jeśli z jakichś względów wygląda gorzej niż zwykle – zostańmy w domu. Gdybyśmy mimo wszystko zdecydowali się go wystawiać, ci, którzy psa widzieli i byli nim zachwyceni pomyślą, że jego forma dołuje, natomiast ci, którzy dużo i dobrze o nim słyszeli będą zawiedzeni i mogą dojść do wniosku, że pies jest zwyczajnie przereklamowany. Nie po to mozolnie pracowaliśmy na jego image, żeby jednym niepotrzebnym występem to zaprzepaścić.
• Nie wystawiajmy suki w cieczce, jest to wyjątkowo niekoleżeńskie. Jeśli na spacerze nie możemy opędzić się od tłumu przygodnych adoratorów, tak samo będzie na wystawie. Psy wyczuwające zapach suki z cieczką potrafią uciekać z domu i w zupełnym amoku przez wiele dni koczować pod jej drzwiami. Nie trzeba dużej wyobraźni, żeby przewidzieć, że tak samo pies będzie zachowywał się na wystawie, zwłaszcza jak jest doświadczonym reproduktorem. Są wprawdzie preparaty niwelujące zapach cieczki, ale co to znaczy dla psa tropiącego, który potrafi iść kilkadziesiąt kilometrów i nie zgubić śladu. Obecny regulamin niestety dopuszcza wystawianie suki w okresie cieczki, szczerze mówiąc jest to decyzja, której nie potrafię zrozumieć.
• Zrezygnujmy z wystawy, jeśli mamy psa agresywnego, nad którym nie potrafimy zapanować. Tacy nieodpowiedzialni wystawcy są zmorą wystaw i stanowią realne zagrożenie zarówno dla znajdujących się na wystawie psów jak i ich właścicieli. Wystawa to nie jest miejsce, w którym agresja budzi podziw, sama uroda nic nie znaczy, jeśli pies jest agresywny i niezrównoważony. Ring, który bardziej przypomina arenę do walk psów niż wystawę kynologiczną jest nie tylko dowodem braku kultury wystawców, ale również nieporadności sędziego, który może i powinien natychmiast zdyskwalifikować agresora. Wprawdzie odpowiedzialność za psa spoczywa zawsze na właścicielu, ale zbytnia pobłażliwość i dopuszczenie do agresji na ringu obciąża również sędziego. Sądzę, że stanowcza postawa sędziów w tej materii mogłaby szybko doprowadzić do definitywnego wyeliminowania niezrównoważonych psów i nieodpowiedzialnych właścicieli z wystaw. Wystawiałam swoje psy we wszystkich niemal krajach Europy i nigdzie nie widziałam agresji na ringu, a już awantury na ringu psów użytkowych, czyli szkolonych, są nie do pomyślenia. Jesteśmy w tym względzie niechlubnym wyjątkiem.
Co więc robić, jeśli mamy wyjątkowej urody agresora i koniecznie chcemy go wystawiać – nie ma innego wyjścia, jak tylko pójść na szkolenie, gdzie fachowcy nauczą psa dobrych manier. Miałam trzy sznaucery olbrzymy i wszystkie były wystawiane i szkolone. Nie ma większej przyjemności niż posiadanie potężnego psa, który bez zwłoki reaguje na wydawane cichym głosem lub tylko gestem polecenia. Nigdy moje olbrzymy nie wdały się w bójkę na wystawie lub na spacerze, nigdy nikogo nie zaatakowały. Mimo to jestem przekonana, że gdybym znalazła się w niebezpieczeństwie, z pewnością potrafiłyby mnie obronić.
