Pogorszenie koloru sierści może mieć bardzo wiele przyczyn, jest jednak najczęściej problemem bardziej estetycznym niż zdrowotnym. Trudno oczywiście wykluczyć, że powodem jest bakteryjna lub grzybicza infekcja skóry lub jakieś inne schorzenie, ale najczęściej jest to kwestia urody a nie zdrowia.

Są dwa rodzaje utraty koloru sierści:

• odbarwienia lokalne

Cała szata jest idealnie czarna, tylko sierść na kufie i brodzie ma wyraźne przebrązowienia. Dotyczy to psów o obficie owłosionej głowie. W tym przypadku źródłem problemu jest najczęściej zażelaziona woda do picia lub gotowane w domu jedzenie, które zostaje na sierści i powoduje jej odbarwienie. Żeby temu zapobiec, trzeba myć psu brodę po każdym jedzeniu albo przestawić go na suchą karmę.

U niektórych psów przebarwienia pojawiają się również w okolicy odbytu a u samców na siusiaku. U niektórych z nich można w tej okolicy skrócić odrobinę sierść, szczególnie w tych miejscach, gdzie jest stale moczona. Pędzel wł na siusiaku trzeba również ostrożnie skrócić, bo zasychający na nim mocz tworzy kleistą powłokę, która niezbyt elegancko pachnie.

U psów pełniących funkcję przyjaciela rodziny lekko zbrązowiała broda nie ma większego znaczenia. Problem pojawia się u psów wystawowych, u których zbrązowiała broda, co by nie mówić, szpeci. Przed wystawą można ją dość skutecznie zamaskować. O tym, jak to zrobić w zakładce Wystawy, jak poprawić urodę – poprawianie koloru.

• odbarwienie całej sierści

Główną przyczyną utraty pigmentu jest silne słońce, które powoduje, że sierść szarzeje lub brązowieje. Można temu zapobiegać spryskując ją w lecie odżywką zawierającą filtr UV,. Jeśli to nie wystarcza, trzeba zastosować któryś z szamponów intensyfikujących czerń. Nie liczmy na natychmiastowy rezultat, ponieważ one nie farbują włosa, tylko intensyfikują naturalny pigment. Nie ma za to niebezpieczeństwa, że zastosowanie u psa wielobarwnego szamponu intensyfikującego kolor czarny spowoduje zabrudzenie białych plam na sierści. Dlatego też do uzyskania widocznego rezultatu potrzebne są przeważnie 3-4 kąpiele w odstępach 5-7 dniowych. Zaletą tego rodzaju szamponów jest to, że działają wybiórczo na określony kolor. Dobry szampon koloryzujący nie wysusza sierści, można go w związku z tym stosować dowolnie długo. U psa z tendencją do brązowienia sierści powinien być używany do każdej kąpieli: do pierwszego mycia szampon dostosowany do potrzeb sierści (dla sierści jedwabistej, szorstkiej itp.) a do drugiego mycia szampon intensyfikujący barwę. Sposób pielegnacji czarnego owłosienia można znaleźć w zakładce Pielegnacja według barwy – sierść czarna.

Jeśli problem utraty koloru pojawi się u psa szorstkowłosego, w pierwszym rzędzie przyczyny należy szukać w braku trymowania i związanej z tym dominacji jaśniejszego na ogół podszerstka nad włosem okrywowym. W tym przypadku przed stosowaniem szamponu koloryzującego trzeba sierść dokładnie wytrymować, a po jej odrośnięciu problem najprawdopodobniej zniknie. Zdjęcie pokazujące psa przed i po trymowaniu świadczy o tym, jak istotne dla jego wyglądu i barwy sierści jest regularne trymowanie

Problem z kolorem dotyczy przede wszystkim psów o białym i czarnym umaszczeniu, dlatego sposób ich pielęgnacji został opisana szerzej w zakładce Pielęgnacja wg barwy sierści – sierść czarna.

szampony służące do poprawy koloru sierści