Kamień nazębny to nie tylko defekt kosmetyczny, praktyka pokazuje, że z czasem prowadzi do powstania stanu zapalnego. Wciska się w dziąsła, w wyniku czego tworzą się rany, przez które bakterie wnikają najpierw w dziąsła, a stąd przenoszone są do różnych miejsc w organizmie psa . Rozrost płytki nazębnej z reguły powoduje szereg problemów zdrowotnych, najczęściej dochodzi do zapalenia gardła, ale czasem również do chorób wątroby i nerek. Wielu właścicielom psów prawdopodobnie trudno byłoby uwierzyć, że przyczyną bardzo poważnej choroby serca jego czworonożnego przyjaciela jest brak dbałości o zęby.

Jest to bardzo poważny, choć stale niedoceniany problem. Badania wykazały, że stan zębów naszych podopiecznych jest gorzej niż zły. Większość ich właścicieli nigdy, lub bardzo rzadko zagląda psu do pyska. Takie podejście do higieny zębów jest chyba dość powszechne, skoro aż 60% psów w wieku powyżej dwóch lat, 80% psów powyżej trzeciego roku życia i aż niemal 100% psów powyżej ósmego roku życia wymaga pomocy lekarza weterynarii w leczeniu rozmaitych, mniej lub bardziej poważnych chorób jamy ustnej, niestety w większości spowodowanych zaniedbaniem. Bardzo wyraźnie widoczna jest prawidłowość: im starsze zwierzę, tym częstsza i poważniejsza jest ta choroba, przy czym najczęściej i najwcześniej pojawia się u psów małych ras. Czyśćmy więc psu zęby, nawet jeśli na początku protestuje, bo przy odrobinie cierpliwości można go do tego prędzej czy później przyzwyczaić. Może to nie zawsze uchroni psa od chorób przyzębia, ale z pewnością opóźni ich pojawienie się i co najważniejsze, oszczędzi mu cierpienia.

Na początkowym etapie tworzenia się płytki nazębnej, można jeszcze radzić sobie z nią we własnym zakresie. Szczotkowanie zębów daje najlepsze efekty, kiedy robi się to codziennie, bo wtedy świeży osad jest na bieżąco usuwany a nie mineralizowany. Kiedy to już nastąpi, pies musi jak najprędzej trafić do weterynarza, który go usunie i bardzo dokładnie wyczyści mu zęby. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Ponieważ podanie narkozy nie jest dla organizmu psa obojętne, warto usuwanie kamienia połączyć z jakimś innym planowanym zabiegiem, na przykład kastracją. Oczywiście musi to być z lekarzem wcześniej uzgodnione, ponieważ nie wszystkie można łączyć, zarówno ze względu na ryzyko rozprzestrzenienia się zarazków z jamy ustnej do głównego miejsca zabiegu, jak i czas niezbędny na ich wykonanie.

Zęby przed i po czyszczeniu

Jak widać sunięcie kamienia daje spektakularny efekt. Jeśli zęby pokryte są niezbyt grubą warstwą kamienia, zabieg ogranicza się do jego usunięcia i pies opuszcza gabinet zachowując wszystkie swoje zęby. Mimo, że przy usuwaniu bardzo niewielkiego osadu pies mógłby nie odczuwać bólu, nigdy nie usuwa się kamienia przy znieczuleniu miejscowym. Zarówno dla komfortu lekarza, który musi mieć pewność, że jego pacjent nagle nie zacznie się wyrywać, jak i psa, z uwagi na techniczne warunki, konieczne do przeprowadzenia tego zabiegu.

Problem w tym, że urządzenie służące do rozdrabniania i usuwania kamienia pracuje pod stałym strumieniem wody, która musi być na bieżąco ewakuowana, żeby nie spływała psu do gardła i nie spowodowała zadławienia  Pies musi być więc zaintubowany i poddany narkozie, co pozwala na pełne monitorowanie jego funkcji życiowych. Dlatego też używaną do tego celu rurkę tracheotomijną zostawia się w tchawicy aż do momentu, w którym zaczyna się wybudzać.

Zęby przed czyszczeniem

Usuwanie płytki nazębnej odbywa się w zawsze dwuetapowo – najpierw usuwa się wszystkie widoczne złogi pokrywające zewnętrzne powierzchnie zębów, następnie, przy pomocy innej końcówki, emitującej ultradźwięki o mniejszej częstotliwości, ale nadal pod strumieniem wody, przystępuje do bardzo dokładnego czyszczenia powierzchni poddziąsłowych. Dopiero na tym etapie można w pełni ocenić stan uzębienia. Niestety bardzo często okazuje się, że na skutek zapalenia przyzębia, pod grubą skamieniałą płytką zęby są tak rozchwiane, że trzeba je usunąć. Prawda jest taka, że trzymały się tylko na sklejającym je bloku kamienia.

i to, co z nich zostało

Ostatnim etapem skalingu jest polerowanie emalii zębowej przy użyciu specjalnej pasty, żeby usunąć z jej powierzchni wszystkie przylegające, nawet te najmniejsze drobinki kamienia. Jest to bardzo ważne, bo pozwala opóźnić i utrudnić ponowne narastanie płytki nazębnej. Choć trudno w to uwierzyć, ale proces ten zaczyna się już kilka godzin po zabiegu. Opóźnić go może tylko systematyczne czyszczenie zębów, podawanie psu suchej karmy oraz odpowiednich, wspomagających utrzymanie ich w odpowiednim stanie gryzaków. U psów mających tendencję do odkładania kamienia, trzeba go usuwać średnio co dwa lata, watro więc popracować nad higieną, żeby ten czas maksymalnie wydłużyć.

Uwaga:

Na „czyszczenie zębów” trzeba się wcześniej umówić, bo wbrew pozorom nie jest to zabieg kosmetyczny. Przy zaawansowanym stanie zapalnym przyzębia lekarz może uznać za wskazane uprzednie podanie antybiotyku. Bywa, że podaje się go dopiero po zabiegu, ale w każdym przypadku zalecenie trzeba potraktować poważnie, bo dopóki dziąsła nie zostaną wyleczone, pies będzie cierpiał i odmawiał jedzenia.