Pies na ogół nie gryzie bez przyczyny, musi powstać sytuacja, której absolutnie nie akceptuje. Wówczas wysyła różne sygnały ostrzegawcze: warczy, pokazuje zęby i pręży ciało do skoku. Jeśli człowiek te ostrzeżenia zlekceważy, uznaje, że nie ma innego wyjścia i gryzie. Typowa sytuacja: właściciel zbliża się trzymając w ręce kij, którym pies wielokrotnie był bity. Pies warczy, pokazuje zęby, ostrzega, że będzie się bronił. Człowiek nie zwraca na to uwagi, zbliża się jeszcze bardziej, krzyczy i podnosi kij. Pies zna ten gest, wie co on oznacza i atakuje. Nie mógł postąpić inaczej, po prostu nie chciał być bity i musiał coś zrobić, żeby do tego nie dopuścić. On nie atakował, on się bronił. Gdyby człowiek odszedł nic by się nie stało.
Zdarza się, że pies pozornie bez przyczyny rzuca się na przechodnia, który nie zrobił mu nic złego. Takie reakcje nie biorą się znikąd. Najprawdopodobniej jest po jakichś przejściach, był maltretowany i bity. Taki pies zachowuje pamięć konkretnych sytuacji i reaguje nie dlatego, że w tej chwili ktoś coś mu zrobił, ale dlatego, że sytuacja jest identyczna jak wtedy, kiedy go skrzywdzono. Wystarczy, że przechodzień ma identyczny chód, w identyczny sposób macha torbą, lub ma taki sam zapach, żeby pies sobie tamto zdarzenie przypomniał i tak samo jak wtedy zareagował.
Pogryzienie człowieka przez psa jest zawsze tragedią, zwłaszcza, kiedy ofiarą jest dziecko, ale takich przypadków byłoby z pewnością mniej, gdyby mniej było krzywdzonych psów i nieodpowiedzialnych, okrutnych właścicieli.
Ta maleńka, dziesiecioletnia suczka znalazła się w schronisku, prawdopodobnie jej właściciel się nią znudził bo przywiązał ją za miastem do drzewa. Gryzła i nie dała do siebie podejść. Kiedy wreszcie udało się ją uspokoić okazało się, że jest zmaltretowana i pobita. Gryzła ze strachu, bo drań, który mienił się jej opiekunem ją krzywdził. Gdyby psy umiały mówić, pewnie byśmy się dowiedzieli, co im ludzie zrobili i dlaczego gryzą. Nikt mnie nie przekona, że człowiek to brzmi dumnie.
