Choć między tymi dwoma pojęciami jest bardzo zasadnicza różnica, to można by się nimi nie zajmować, gdyby nie to, że ich utożsamianie nie pozostaje bez wpływu na skuteczność szkolenia.

• Pies posłuszny

to taki, który akceptuje przywódczą rolę swojego przewodnika i chętnie wykonuje jego polecenia, by sprawić mu przyjemność i zasłużyć na pochwałę.

• Pies podporządkowany

to taki, który wprawdzie wykonuje polecenia, ale brak mu zapału, działa pod przymusem, ponieważ się boi, że jeśli się będzie ociągał z ich wykonaniem, zostanie ukarany.

Ich zaangażowanie podczas szkolenia jest diametralnie różne. Podczas kiedy pierwszy czerpie autentyczną przyjemność z wykonywania ćwiczeń, drugi cały czas jest zestresowany i ciągle się boi, żeby się czymś swojemu przewodnikowi nie narazić. Jeden wykonuje polecenia dla przyjemności, drugi z obawy przed karą. Podczas gdy pierwszy przewodnik zdobywa zaufanie psa, drugi to zaufanie traci i musi się liczyć z tym, że posłuszny do tej pory pies któregoś dnia mu to posłuszeństwo wypowie. bo relacja oparta na strachu może nie wytrzymać próby czasu.

Nie ulega wątpliwości, że psy rozwijają swoje dodatkowe umiejętności (poza tymi, których używają w kontaktach z innymi psami) i korzystają z wymyślonych przez człowieka sygnałów głównie po to, żeby mieć bliższy kontakt ze swoim panem i zasłużyć na jego uznanie. Posłuszeństwo nie ma w tym przypadku nic wspólnego z dominacją, bo pies jest do współpracy przy pomocy pozytywnych metod zachęcany a nie przymuszany. Przewodnik i pies tworzą zgrany zespół i na szkoleniu i poza nim. Nic tak nie łączy i nie przywiązuje psa do przewodnika jak wspólne, aktywne spędzanie wolnego czasu, pies go za to uwielbia i zrobi dla niego wszystko. Taki układ daje duże szanse na doskonałe wyniki w szkoleniu.

Inaczej sprawa wygląda, jeśli pies nie uznaje przywództwa swojego pana, lecz je toleruje, bo zna konsekwencje nieposłuszeństwa i się ich boi. W tym przypadku zamiast współpracy jest nieustanna próba sił, pies jest wprawdzie posłuszny, ale przy pierwszym lepszym konflikcie może to posłuszeństwo wypowiedzieć. Między psem i jego przewodnikiem jest nieustanne napięcie a to nie jest to dobra motywacja do szkolenia.

Psy wykazują nieprawdopodobną umiejętność adaptacji, narzuciliśmy im nasze zwyczaje i sposób życia jaki nam odpowiada, a one posłusznie to zaakceptowały, pod warunkiem jednak, że przy osobie, której są posłuszne, mogą się czuć bezpieczne. Nie chodzi o to, że właściciel ma swojemu psu zapewnić fizyczne bezpieczeństwo i bronić go na przykład przed innym psem, tylko o to by pies mógł mieć pewność, że właściciel jest jednocześnie jego przyjacielem i że z jego strony nie spotka go nic złego. Na szkoleniu i w sporcie przewodnik ze swoim psem musi tworzyć zgrany duet, który się rozumie i ma do siebie pełne zaufanie. To jest podstawa i warunek sukcesu.