Wydawać by się mogło, że po pierwszym pełnym emocji dniu szczenię powinno spać spokojnie, tymczasem maluch tęskni, piszczy i trzeba go jakoś pocieszyć. Jeśli zdecydowaliśmy, że śpi razem z nami, sprawa jest prostsza. Przytulamy go, głaszczemy i po chwili powinien zasnąć. Mimo wszystko bezpieczniej jest włożyć go do ustawionego w pobliżu legowiska, żeby w nocy nie zaczął wędrować i nie spadł z łóżka.
Będzie trudniej, jeśli nasz przyjaciel ma spać w swoim posłaniu. W tym przypadku nie wolno się ugiąć i wziąć go do łóżka. Jeśli raz spróbuje, będzie go trudno odzwyczaić. Małe pieski szybciej wywalczą sobie prawo do spania z właścicielami nawet, jeśli na początku się zarzekali, że nigdy na to nie pozwolą. Natomiast, jeśli wiadomo, że pies po osiągnięciu dorosłości będzie ważył 70 kg, nie bierzmy go do łóżka, bo nie ulega najmniejszej wątpliwości, że pewnego dnia stanie się tak duży, że będziemy musieli go z niego wyeksmitować. Będzie się wtedy czuł bardzo pokrzywdzony, bo raz zdobyty teren uważa za własny. Nie zdziwmy się więc, jeśli będzie usiłował go bronić. Dlatego też, jeśli podczas pierwszej nocy spędzonej w nowym domu piszczy i tęskni, połóżmy jego legowisko przy łóżku właścicieli, wystarczy, że będzie czuł dotyk ręki żeby się czuł bezpiecznie. Przez kilka dni może jeszcze tęsknić, ale wkrótce się przyzwyczai i będzie spokojnie spać na swoim posłaniu. Dla niego problemem nie jest to, że ma spać w legowisku, bo tak spał do tej pory, tylko to, że ma być w nim sam. Dla uspokojenia można mu tam włożyć ulubioną zabawkę lub pachnący właścicielem kocyk. Jeśli się nie poddamy, za kilka dni problem przestanie istnieć.
