Decyzja, jakiego psa kupić wcale nie jest łatwa. Bo kiedy już wiemy, czy powinien być to być pies czy suka, duży czy mały, krótko czy długowłosy, trzeba się zdecydować na rasę, bo przecież nasz nowy przyjaciel musi do nas pasować również pod względem temperamentu. Powiedziałabym nawet, że ten element wyboru jest najważniejszy, bo wprawdzie psa można odpowiednio wychować i wyszkolić, ale tego, co ma w genach zmienić się nie da. Zapalonemu miłośnikowi joggingu lub rowerowych wycieczek nie uda się skłonić pekińczyka lub buldożka francuskiego do tego, żeby mu towarzyszył w sportowych wyczynach, bo jeśli nawet desperacko będzie próbował biec za swoim panem, to bardzo szybko z powodu krótkiej kufy zasapie się i straci siły. Dla takiej osoby wspaniałym kompanem będzie uwielbiający biegi dalmatyńczyk, którego przodkowie całym stadem biegali przy angielskich powozach, border collie, który zaganiając owce bez trudu przebiega około trzydziestu kilometrów dziennie, lub któryś z psów zaprzęgowych, dla których bieganie jest drugą naturą.
Nie dajmy się jednak zwieść stereotypom. Nie każdy doberman lub owczarek niemiecki musi być psem policyjnym, nie każdy amstaff groźnym obrońcą a labrador dogoterapeutą lub poszukiwaczem narkotyków. Nie każdy pies myśliwski musi polować, zresztą większość z nich nigdy nie była na polowaniu, ale nie dziwmy się, że na spacerze posokowiec będzie szedł z nosem przy ziemi, bo tropienie to jego pasja. Natomiast jeśli zapewnimy mu odpowiednią ilość ruchu i ćwiczeń może bez problemu żyć w niewielkim mieszkaniu, choć oczywiście wymarzonym dla niego miejscem jest leśniczówka lub dom za miastem. Mając psa z genetycznie zakodowaną pasją do polowania, musimy się jednak liczyć się z tym, że trzeba go będzie pilnować, bo potrafi pogonić za kotem przez pełną samochodów ulicę albo złapać jakiś ciekawy trop i na godzinę zniknąć nam z pola widzenia.
Kupując psa trzeba sobie zdawać sprawę z jego wrodzonych potrzeb i predyspozycji, ale nawet gorący przeciwnik polowań może mieć psa myśliwskiego, tylko musi mu dać coś w zamian. Mogą to być wycieczki za miasto, bieganie, długie spacery połączone z szukaniem ukrytego przedmiotu. Pamiętajmy, że większość kłopotów z rozrabianiem i niszczeniem mieszkania podczas nieobecności domowników spowodowana jest nudą. Sporo psów może spokojnie część dnia spędzać w mieszkaniu i towarzyszyć swojej rodzinie, ale dla dobrego samopoczucia musi mieć solidny spacer i możliwość wybiegania. Godzina człapania krok za krokiem u boku właściciela to nie to samo, co ten sam czas wypełniony bieganiem za aportem, pływaniem lub ćwiczeniami agility. Problemy z pozostawieniem psa samego w domu biorą się właśnie z niewybiegania i braku odpowiedniej aktywności fizycznej. Pies, który ma dużo energii musi ją wyładować, jeśli mu to zapewnimy podczas spaceru, po powrocie do domu nie będzie sprawiał najmniejszych problemów.
Domatorzy, prowadzący spokojny tryb życia powinni zdecydować się na psa, który nie potrzebuje dużo ruchu, choć prawdę mówiąc, każdemu psu jest on potrzebny do utrzymania dobrej kondycji i zdrowia. Tak się niestety składa, że wszystkie kanapowce, zarówno te na dwóch jak i na czterech nogach, mają tendencję do tycia, warto więc mimo wszystko od czasu do czasu wyjść na choć trochę dłuższy spacer. Osoby starsze oraz te, które prowadzą spokojny tryb życia i najlepiej czują się w domu, powinny zdecydować się na małego psa, któremu wystarczy krótkie wyjście w deszczowy dzień i trochę dłuższe, kiedy jest ładna pogoda. Z całą pewnością właścicielowi łatwiej dogadać się z psem, jeśli mają podobny temperament niż wtedy, kiedy każde z nich ciągnie w inną stronę. Nie zapominajmy o tym, kiedy decydujemy się na kupno psa.
