Zgodnie ze wzorcem

Wyżeł włoski krótkowłosy, zwany również bracco italiano ma krótką, gęstą i lśniącą sierść, delikatniejszą na głowie, uszach, szyi, przednich stronach kończyn oraz łapach.

Umaszczenie:

• białe,
• białe z plamami pomarańczowymi albo szarymi,
• białe z plamami ciemniejszego lub jaśniejszego brązu,
• białe nakrapiane kolorem pomarańczowym,
• białe cętkowane brązem.

Preferuje się symetryczną maskę na głowie, ale również może być jej brak. Kolor nosa zgodny z kolorem szaty.

Pielęgnacja sierści
Pod względem pielęgnacji sierść bracco italiano jest wyjątkowo mało wymagająca. Dużej dbałości natomiast wymagają długie, zwisające uszy, które trzeba często kontrolować i w miarę potrzeby czyścić.

Panuje powszechne przekonanie, że psy gładkowłose nie wymagają pielęgnacji. Ich właściciele rzeczywiście nie znają problemu plątania i filcowania się sierści, za to ich utrapieniem jest wypadający niemal cały rok krótki, ościsty włos, który wbija się w dywany i tapicerkę mebli i jest bardzo trudny do usunięcia. Regularna pielęgnacja może ten problem, jeśli nie zlikwidować, to w znacznym stopniu ograniczyć.

Sierść wypada, kiedy jest zniszczona i przesuszona. Trzeba ją wówczas bardzo regularnie odżywiać: przynajmniej 2-3 razy w tygodniu spryskiwać odżywką zawierającą wysokiej jakości olejki, a po kąpieli zawsze nakładać balsam regenerujący. Przy takiej pielęgnacji włos się bardzo wzmocni, stanie się grubszy, bardziej elastyczny i będzie miał mniejszą tendencje do wypadania.

Szczotkowanie
Ze względu na wypadający włos, trzeba psa jak najczęściej szczotkować włosianą szczotką o dosyć gęstej, równej szczecinie, bo taka szczotka całą powierzchnią przylega do ciała i najlepiej wyczesuje martwą sierść. Bardzo dobrze sprawdza się również szczotka gumowa, ale tylko o miękkich, elastycznych końcówkach, dostosowana wielkością do rozmiarów psa.

Trzeba pamiętać, że psy gładkowłose szczotkuje się i czesze zawsze z włosem, ponieważ czesząc pod włos niszczy się sierść. Tak jak w przypadku wszystkich innych psów, sierść przed szczotkowaniem zawsze trzeba spryskać odżywką, najlepiej zawierającą naturalne olejki, ponieważ ten typ owłosienia jest szczególnie podatny na przesuszenie, w wyniku czego włos traci elastyczność, staje się matowy i łamliwy.

Kąpiel
Częstotliwość kąpieli jest dość dowolna, psa kąpie się zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny, nie rzadziej jednak niż cztery razy w roku. Choć często się sądzi, że kąpiel psa krótkowłosego nie jest konieczna, to pamiętać należy, że na jego sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które ją niszczą i wysuszają. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam nakładany po spłukaniu sierści tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne.

Do kąpieli używamy szamponów pielęgnacyjnych lub specjalistycznych, dostosowanych do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych będzie to szampon regenerujący, w przypadku problemów z kolorem – szampon intensyfikujący barwę. Bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, choć tego rodzaju kosmetyk kojarzony jest raczej z psami długowłosymi. W tym przypadku chodzi o odżywienie i uelastycznienie włosa, bo im będzie silniejszy tym mniej będzie się łamał i wypadał.

Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść trzymając zawsze końcówkę prysznica blisko ciała psa, również później, kiedy trzeba ją wypłukać po umyciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości odbija się od sierści i powoduje, że szampon dłużej się pieni i trudniej go wypłukać.

Psa myjemy zawsze dwukrotnie, odpowiednio rozcieńczonym szamponem a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można zbyt długo przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.

Dwukrotnie umytą i dokładnie wypłukaną sierść starannie odciskamy ręcznikiem i nakładamy na 2-3 minuty balsam-odżywkę. Ponownie płuczemy. Po wytarciu ręcznikiem (z włosem, a nie pod włos) sierść jest praktycznie sucha. Jeśli jest ciepło, można pozostawić ją do wyschnięcia, w chłodny dzień lepiej dosuszyć niezbyt gorącą suszarką, ponieważ nasi czworonożni przyjaciele łatwo się po kąpieli przeziębiają.

Czystość bez kąpieli
Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna być brudny, możemy odświeżyć jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci jej miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.

Higiena
Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj.

Przygotowanie sierści do wystaw polega przede wszystkim na utrzymaniu jej w dobrej kondycji, żeby była gładka, lśniąca, przylegająca i zdrowa. Psy gładkowłose nie mają wystarczająco dużo sierści, by przy jej pomocy można było coś ukryć lub nadsztukować. To zapewne dlatego wystawcy uznali, że pies o tego rodzaju owłosieniu może wejść na ring bez przygotowania. A nie jest to prawda.

Największym atutem bracco italiano jest doskonała budowa anatomiczna i piękna muskulatura i właśnie to warto odpowiednio wyeksponować. Przede wszystkim kilka dni przed wystawą koniecznie trzeba psa wykąpać, bo zakurzona i przetłuszczona sierść jest zszarzała, matowa i nie dodaje urody. Jeśli kolor nie jest dostatecznie wyrazisty, warto do poprzedzającej wystawę kąpieli użyć szamponu intensyfikującego barwę.

Tuż przed wystawą trzeba psa bardzo dokładnie wyszczotkować, bo jeśli w jego sierści pozostaną martwe włosy, stanie się matowa. Gdyby nie dało się tego skutecznie zrobić szczotką, przyda się gęsty trymer, którym trzeba delikatnie, z włosem „przedrapać” sierść zaczynając od szyi w dół, w stronę barków, potem wzdłuż grzbietu w stronę ud. Pozwoli to usunąć zmatowiały, odstający włos, przez co sierść będzie idealnie przylegająca i gładka. Bardziej zaawansowani wystawcy mogą wszystkie miejsca, w których schodzi się rosnący z różnych kierunków włos delikatnie, z dużym wyczuciem wyrównać trymerem lub degażówkami. Zaczynamy od ucha wzdłuż szyi, wyrównujemy linie na klatce piersiowej, potem na kończynach przednich i tylnych a na końcu na pośladkach i ogonie.

Podbrzusze musi być pozbawione wystających włosów a znajdujący się na końcu siusiaka pędzel bardzo ostrożnie obcięty. O to akurat warto zadbać bez względu na to czy pies jest wystawiany, bo zasychający na nim mocz bywa źródłem nieprzyjemnego zapachu. Na zakończenie, jeśli trzeba, wyrównujemy sierść na krawędziach uszu. Niektórzy wystawcy obcinają psu wąsy, ale ponieważ jest to bardzo ważny narząd czucia, nie powinno się tego robić.

Nie wolno zapominać o łapach. Pazury, jeśli pies nie ściera ich w sposób naturalny, powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka przed wystawą, bo gdyby nam się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć. Zbędne kilogramy udaje się czasem ukryć u psów z bardzo obfitą sierścią, u psów gładkowłosych każdy nadmiar tkanki tłuszczowej widać jak na dłoni. Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje, elegancję i sportową sylwetkę. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego wytrenowania psa i popracowania nad jego kondycją. Pies na wystawie musi biegać sprężyście i bez wysiłku, bo tylko wtedy można liczyć na sukces.

Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring spryskamy ją odżywką nabłyszczającą i przetrzemy dla nadania połysku miękką szmatką lub irchą. Przed użyciem odżywkę należy dobrze wstrząsnąć, bo olejki osadzają się na jej powierzchni. Ten prosty zabieg pozwoli zintensyfikować kolor sierści i tak jak u kulturystów uwydatnić muskulaturę psa. To spowoduje, że spośród psów biegających po ringu będzie się zdecydowanie wyróżniał. Często, przy bardzo wyrównanej stawce, o zwycięstwie decydują detale, wbrew pozorom pies krótkowłosy też może przegrać „o włos”.

Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z nim pobiegamy, wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!