Pochodzenie

Wyżeł włoski krótkowłosy zwany też bracco italiano uważany jest za najstarszego z wyżłów europejskich, którego ojczyzną są północne Włochy. Wywodzi się prawdopodobnie od starożytnych psów gończych. Wśród jego przodków znajdują się asyryjskie mastiffy oraz egipskie psy gończe. Pierwotnie był psem dość ciężkim i dopiero domieszka krwi pointera i segugio italiano spowodowała, że jego sylwetka stała się bardziej elegancka. Sądząc po eksterierze prawdopodobne wydaje się być pokrewieństwo z psem św, Huberta. Już w średniowieczu rasa była dobrze ugruntowana, a szczyt jej popularności przypadł na czasy renesansu. Stały się one wówczas bardzo popularne wśród włoskiej arystokracji, ich hodowlą zajmowały się nawet słynne rody Gonzagów i Medyceuszy. Zachowane freski potwierdzają jego obecność i wykorzystanie, zarówno jako psa myśliwskiego jak i towarzyszącego.

W średniowieczu wyżły włoskie naganiały ptactwo do sieci, natomiast począwszy od czasu wynalezienia broni palnej, zajmują się wystawianiem, wypłaszaniem oraz aportowaniem upolowanych ptaków. Z czasem zostały wyparte przez inne wyżły, a ich popularność zaczęła powoli spadać. Na przełomie XIX i XX wieku ich populacja tak zmalała, że rasie groziło wyginięcie. W 1930 roku powstało istniejące do dziś Stowarzyszenie Miłośników Bracco Italiano. To ono najpierw skutecznie zapobiegło całkowitemu wyginięciu rasy, a następnie zadbało o rozwój i zachowanie jej walorów eksterierowych i użytkowych. W 1949 roku został opublikowany oficjalny wzorzec rasy.

Wygląd

Wyżeł włoski krótkowłosy jest bardzo proporcjonalnie zbudowanym psem, o eleganckiej, majestatycznej sylwetce. Ma wyraźnie zaznaczony kłąb, szeroki, muskularny, delikatnie opadający grzbiet, dobrze rozbudowane przedpiersie, sięgającą poniżej poziomu łokci, głęboką klatkę piersiową i bardzo muskularny tył. Ogon gruby, zazwyczaj noszony poziomo.

Głowa kanciasta, wyraźnie odcinająca się od karku, osadzona na długiej szyi. Widoczne lekkie podgardle. Czaszka widziana z profilu ma formę wyraźnie otwartego łuku, widziana z góry tworzy elipsę. Oczy owalne, żółte, pomarańczowe lub brązowe. Uszy osadzone nisko i daleko z tyłu głowy, zaokrąglone na końcach, długie i zwisające, bardzo wrażliwe na dotyk. Przełom czołowo-nosowy słabo zaznaczony, kufa kwadratowa, nos wyrazisty. Fafle górne dobrze rozwinięte, wąskie i zwisające, ale nie zwiotczałe, widziane z boku przekraczają nieznacznie szczękę. Zgryz nożycowy ale dopuszcza się również cęgowy.

Kończyny długie, muskularne, tylne głeboko kątowane. Łapy o wyraźnie wysklepionych palcach i elastycznych opuszkach. Wzorzec przewiduje wilcze pazury, ale ich brak nie jest wadą. Podwójne ostrogi są akceptowane. Tym, co wyróżnia rasę, jest wyjątkowy ruch: płaski i szybki kłus z silnym wybiciem tylnych kończyn, głową podniesioną i nosem zadartym w taki sposób, by podczas polowania znajdował się zawsze powyżej linii grzbietu. To zapewne dzięki temu na wystawach, w konkurencjach finałowych, bracco italiano dystansuje inne, często bardziej widowiskowe psy.

Wysokość w kłębie: psy: 58 – 67 cm, suki: 55 – 62 cm.
Masa ciała: 25 – 40 kg, w zależności od wysokości.

Charakter, usposobienie

Z natury bracco italiano jest psem myśliwskim, doskonałym posokowcem i aporterem. Bardzo dobrze czuje się w każdym terenie, w polu, lesie i wodzie. W odróżnieniu od innych wyżłów na polowaniu porusza się kłusem, dzięki czemu jest niewiarygodnie szybki. Dziś  bardzo często pełni rolę psa rodzinnego oraz do towarzystwa, ale myślistwo nie przestało być jego pasją. Opiekun koniecznie musi o tym pamiętać, bo to stwarza określone implikacje dla jego wychowania. Jest to pies, który potrzebuje dużo ciekawych zajęć, stymulacji fizycznej oraz umysłowej i nie nadaje się do spędzania całego dnia na kanapie.

Jest bardzo inteligentny, zawsze miał określone zadania do wykonania i wywiązywał się z nich znakomicie. Można pójść z nim na szkolenie z zakresu posłuszeństwa, agility, jego pasją jest tropienie, bardzo chętnie będzie uprawiał canicross, lub jakąkolwiek inną dyscyplinę sportu, którą jego opiekun, po rozważeniu również swoich możliwości, dla niego wybierze.

Szybko się uczy ale zdarza się, że usiłuje postawić na swoim. Nie można mu na to pozwolić, opiekun musi go skłonić do wykonania zadania, ale w żadnym przypadku nie krzykiem, lub co gorsze karaniem. Jego szkolenie wymaga cierpliwości a najbardziej skuteczna droga do sukcesu to spokój, konsekwencja, chwalenie i nagradzanie. Bracco jest bardzo przywiązany do swojego opiekuna, dlatego szczególnie cenną dla niego nagrodą jest żywiołowe okazanie radości z poprawnego wykonania zadania. Natomiast jeśli nie chce współpracować, można się na niego obrazić i udawać, ze się go nie dostrzega. Na przeprosiny nie trzeba długo czekać, najlepiej je przyjąć i zaponieć o przewinieniu, spokojem i wyrozumiałością najłatwiej skłonić do współpracy.

Szata

Wyżeł włoski krótkowłosy zgodnie ze swoją nazwą ma krótką, gęstą, przylegającą do ciała, błyszczącą sierść, delikatniejszą na głowie, szyi, kończynach i łapach.

Umaszczenie
białe w mniejsze lub większe łaty a także cętki w odcieniu brązowym, rudo płowym lub bursztynowym. Może być także kasztanowe dereszowate. Wzorzec preferuje  symetryczną maskę na głowie, ale również może być jej brak. Kolor nosa zgodny z kolorem szaty.

Utrzymanie sierści bracco italiano w nienagannym stanie nie wymaga zbyt wiele trudu, pies zrzuca zrzuca wprawdzie włos przez cały rok, ale w umiarkowanym stopniu, natomiast znacznie więcej podczas okresowego,  sezonowego linienia i wtedy wymaga codziennego szczotowania. Za to wnie można zaniedbać regularnej kontroli i jesli trzeba, czyszczenia jego długich, słabo wentylowanych uszu.

Więcej na temat pielęgnacji bracco italiano i przygotowania go do wystaw – kliknij tutaj

Zdrowie

Bracco italiano jest zazwyczaj psem odpornym na złe warunki atmosferyczne i zdrowym, praktycznie nie ma poważnych schorzeń dziedzicznych którymi byłby zagrożony. Zdarza się czasem dysplazja stawu łokciowego i biodrowego, dlatego zanim dorośnie nie wolno go forsować, żeby ich nie przeciążać. Warto również zadbać o prawidłowe żywienie, zarówno pod względem jakości, jak i ilości. Bracco ma solidny apetyt, a przy tym duże tendencje do tycia, dlatego powinien dostawać wysokokaloryczne, pełnowartościowe, ale skondensowane pożywienie, w odpowiedniej ilości do jego potrzeb.

Z innych problemów zdrowotnych należy wymienić wady powiek – entropion i ektropion, zaćmę, niektóre alergie oraz choroby nerek. Specjalnej dbałości wymagają długie, zwisające, słabo wentylowane uszy, należy je często sprawdzać i jeśli jest taka potrzeba, czyścić, żeby nie doszło do powstania bardzo bolesnego dla psa stanu zapalnego. Szkodliwa jest również wilgoć, która sprzyja rozwojowi chorób grzybiczych, dlatego po kapieli oraz po powrocie ze spaceru w czasie deszczowej pogody, warto je dokładnie osuszyć miękką flanelową szmatką. Dobrze znosi chłód, znacznie gorzej upały, intensywne ćwiczenia lepiej w tym czasie przenieść na popołudnie lub wieczór, a jeśli spędza dużo czasu w ogrodzie, koniecznie zadbać żeby miał zacienione miejsce do odpoczynku i miskę świeżej wody do picia. Bracco italiano żyje przeciętnie 12 lat.

Do kogo pasuje ten pies ?

Mimo myśliwskiego temperamentu, bracco italiano bez problemu odnajduje się w roli psa rodzinnego. Bardzo przywiązuje się do swoich opiekunów i dostosowuje do ich trybu życia Najszczęśliwszy jest wtedy, kiedy ma wszystkich domowników w komplecie. Ponieważ źle znosi samotność, nie nadaje się dla osób, które większość dnia spędzają poza domem, za to doskonale odnajduje się w wielopokoleniowej rodzinie, w której zawsze ktoś jest w domu. Jeśli mimo to będzie musiał przez jakiś czas zostawać sam, trzeba go od pierwszego dnia bardzo konsekwentnie do tego przyzwyczajać. Jest to poważny problem, którego nie wolno  zlekceważyć, bo sporo psów tej rasy cierpi na syndrom osamotni nia. Pozostawione same sobie wyją, szczekają, zdarza się również, że dewastuje mieszkanie.

Bracco est psem bardzo inteligentnym, posłusznym i przyjacielskim. Mimo że ciągnie go do wędrówek po lesie, bez trudu przystosuje się do bardziej miejskiego trybu życia, jeśli opiekun zapewni mu tyle aktywności fizycznej, ile pies tej rasy potrzebuje. Bez odpowiedniej ilości ruchu może być trudny do opanowania. Potrzebuje opiekunów lubiących aktywne spędzanie czasu, poranny jogging, długie spacery lub weekendowe wycieczki za miasto. Najlepiej nad jezioro, całą rodziną, razem z psem. Przy odrobinie cierpliwości bardzo wielu rzeczy go można nauczyć i choć jest psem niezależnym, przystosuje się do każdego sposobu spędzania czasu przez swoją rodzinę, ale dłużej trwającej samotności nie będzie w stanie zaakceptować.

Jeśli chodzi o miejsce do życia, może mieszkać nawet w bloku, choć zdecydowanie lepiej będzie się czuł w domu z ogrodem. Oczywiście tylko wtedy, kiedy nie będzie przebywał w nim sam, tylko z całą rodziną, a potem razem z nią wróci do domu. Do kojca absolutnie się nie nadaje, samotność zniszczy jego psychikę, bo do prawidłowego rozwoju potrzebuje bliskości człowieka. Jest dobrym psem stróżującym, donośnym szczekaniem uprzedzi, że ktoś jest pod drzwiami, ale nie ma instynktu obrony, on powiadamia, reszta należy do właściciela.

W stosunku do małych dzieci jest zaskakująco delikatny i na wiele im pozwala, jeśli tylko nie nadużywają jego cierpliwości, choć nawet wtedy nie zrobi im krzywdy. Mimo to rodzice koniecznie powinni nauczyć dzieci jak postępować z psem i jeśli w zabawie  uczestniczą ich przyjaciele, ani na moment nie zostawiać ich bez nadzoru dorosłych. Nastolatki mogą pokusić się o jego szkolenie, z pewnością sobie poradzą, bo pies z takim przewodnikiem z reguły jest spokojniejszy, znacznie bardziej się angażuje i robi wszystko, żeby mu sprawić przyjemność. A wyszkolenie psa jest czymś, czym z pewnością można zaimponować rówieśnikom.

Bracco italiano jest psem zrównoważonym, przyjaźnie nastawionym do ludzi, mimo to w stosunku do nieznajomych osób, które odwiedzają jego opiekunów zachowuje dystans i czeka na rozwój sytuacji. Nie należy do psów, które szajeją z radości, w nadziei, że pojawiły się dodatkowe rece do głaskania, musi minąć trochę czasu, zanim obdarzy ich swoim zaufaniem.

Zazwyczaj dobrze dogaduje się z innymi psami, na polowaniu wyżeł włoski bardzo dobrze współpracuje z innymi psami dzieląc między siebie poszczególne zadania. W codziennym zyciu trzeba zachować ostrożność, bo ma silny instynkt łowcy i może się zdarzyć, że na spacerze nie odmówi sobie przyjemności pogonienia jakiegoś małego gryzonia lub kota. Zaakceptuje je w swoim domu jeśli się razem wychowały, wprowadzenie ich, kiedy pies jest już dorosły, może być ryzykowne. Znacznie lepiej układa sobie relacje z innymi psami, z wyjątkiem dwóch samców, miédzy którymi może czasem dochodzić do scysji, zwłaszcza jeśli własciciel nie ma doświadczenia w szkoleniu i układaniu.

Bracco uwielbia spacery, widok smyczy w rece opiekuna wprawia go w radość. Jest to bardzo cenny czas na relaks, wychownie psa i wzmocnienie wzajemnych relacji. Człapanie krok za krokiem to za mało na wyładowanie energii, trzeba wykorzystać każdy moment na zabawę, tropienie, szkolenie, wtedy wróci do domu szczęśliwy i spełniony. Jeśli opiekun zdecyduje się go spuścić ze smyczy, musi mieć pewność, że pies zapanuje nad chęcią pogoni i na kazde zawołanie wróci. Zdarza się, że kiedy złapie jakiś interesujący trop zapomina o całym swiecie.

Jest  piękny, mądry, bez reszty oddany swojej rodzinie, ale nie jest to pies dla każdego, bo żeby móc się nim cieszyć trzeba mu stworzyć odpowiednie warunki. Potrzebuje bardzo dużo aktywności fizycznej i umysłowej i bliskości swojej rodziny. Osoba, która dużo przebywa poza domem i jest cały czas zabiegana, lepiej niech z posiadania psa tej rasy zrezygnuje, bo nie będzie w stanie poświęcić mu tyle czasu ile pies tej rasy potrzebuje. Trzeba rozważyć wszystkie aspekty codziennego życia, jak choćby ten, czy zabierzemy go z sobą na wakacje, a jeśli tak, czy zmieści się w samochodzie. Nie jest to pies dla osoby starszej, ani dla kogoś, kto nigdy nie miał psa. Za to pasuje do rodziny prowadzacej aktywny tryb życia, lubiącej spacery, wycieczki, uprawianie sportu i dzielenie ich z psem będzie dla nich przyjemnością a nie złem koniecznym.

Zalety i wady
+  doskonały pies myśliwski
+  przywiązany do opiekunów
+  bardzo lubi dzieci
+  inteligentny i chętny do nauki
+  bez problemu się podporządkowuje
–  potrzebuje bardzo dużo ruchu
–  ma silny instynkt myśliwski
–  zle znosi  samotnośc

Ciekawostki

Zw.Świata Zw.Europy Multi Champion Multi BIS AXEL del Monte Alago

Widoczny na zdjęciu Axel del Monte Alago był najbardziej utytułowanym wyżłem krótkowłosym na świecie. Na wystawie światowej w Poznaniu, w 2006 roku, zdobył tytuł Zwycięzcy Świata i został zwycięzcą Best in Show, czyli najpiękniejszym psem wystawy. Na Wystawie Europejskiej w Helsinkach zdobył tytuł Zwycięzcy Europy oraz  II-gie miejsce w konkursie Best In Show. Na prestiżowej wystawie Eukanuba World Challenge w Kaliforni, w finale, w konkurencji 40-tu najlepszych psów z całego świata, wygrał konkurencję Best In Show i otrzymał nagrodę w wysokości 10.000 dolarów. Swoją wyjątkową urodę odziedziczył po matce, która aż trzykrotnie została Zwycięzcą Świata i dwukrotnie Zwycięzcą Europy.

Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 202
WYŻEŁ WŁOSKI KRÓTKOWŁOSY (Bracco Italiano)
Kraj pochodzenia: Włochy
Data publikacji obowiązującego wzorca: 27.11.1989
Użytkowanie: wyżeł.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 7 – Wyżły.
Sekcja 1 – Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane.
                                                   pełny wzorzec rasy:  www.zkwp.pl/zg/wzorce/202.pdf