Pochodzenie

W czasach, gdy myśliwi nie używali jeszcze broni palnej, na polowanie zabierali psy, które potrafiły osaczyć niedźwiedzie i dziki przytrzymując je zębami. Szeroka kufa z wystającą dolną szczęką i wysoko umiejscowioną truflą nosową pozwalała im swobodnie oddychać i nie zwalniając uścisku zatrzymanego zwierzęcia poczekać na przybycie myśliwego. Jednocześnie pełniły one rolę psów obronnych, a że były wyjątkowo silne, wykorzystywano je również do walk z bykami. Kiedy w XVIII wieku zaprzestano polowań z psami bojowymi oraz zakazano organizownia walk zwierząt, ich los stanął pod znakiem zapytania. Hodowcy obawiali się, że nie będzie już na nie zapotrzebowania. Niespodziewanie przyszli im na ratunek rzeźnicy oraz handlarze bydła, którzy postanowili je wykorzystać jako psy obronne, które bedą strzegły ich bezpieczeństwa praz dobytku podczas wypraw na targ.

W 1860 roku psy, które wśród swoich przodków miały uprawdopodobnioną obecność słynnego, używanego do walk z bykami bullenbeissera, biorącego udział w polowaniu na niedźwiedzie i dziki barenbeisera, buldoga angielskiego oraz  boston teriera – nazwano bokserami i rozpoczęto ich hodowlę w czystości rasy. Na wystawie kynologicznej pokazano je po raz pierwszy w 1895 roku, w Monachium, gdzie pojawił się Muhlbauers Flocki, pierwszy bokser wpisany do niemieckiej księgi rodowodowej. Rok później, w 1896 roku, powstał istniejący do dziś Niemiecki Klub Boksera (Deutscher Boxer Klub). W 1902 roku opublikowano pierwszy oficjalny wzorzec rasy, który był potem wielokrotnie modyfikowany. W 1905 roku wprowadzono do niego zapis o przodozgryzie, najbardziej charakterystycznej cesze boksera, a w 1926 roku definitywnie wykreślono z niego umaszczenie czarne i białe.

Muhlbauers Flocki

Podczas I wojny światowej boksery były już dobrze znane i wykorzystywane na dużą skalę przez armię niemiecką. Fakt ten najprawdopodobniej przyczynił się do tego, że w 1925 roku zostały oficjalnie uznane jako psy użytkowe. Podobnie jak w przypadku wielu innych ras, II wojna światowa poczyniła ogromne spustoszenie w europejskiej populacji bokserów. Mimo to, już niedługo po jej zakończeniu rasę zdołano odbudować, przede wszystkim w oparciu o psy urodzone za oceanem. Dziś boksery ciągle cieszą się sporą popularnością i co ciekawe, to nie w Niemczech, kraju ich pochodzenia, jest ich najwięcej, ale we Włoszech.

W Polsce pierwsze psy tej rasy pojawiły się w dwudziestoleciu międzywojennym. II-gą wojnę udało się przeżyć niewielu z nich i dopiero w latach 50-tych ubiegłego wieku, dzięki psom importowanym z Czech powoli zaczęto odbudowywać ich pogłowie. Obecnie, nadal nie ma ich zbyt dużo, ale ciągle cieszą się sympatią bardzo wielu osób.

Wygląd

Bokser jest krępym psem średniej wielkości. Sprawia wrażenie silnego, ale jednocześnie zwartego, bardzo eleganckiego psa, o widocznym, dobrze rozwiniętym umięśnieniu. Tułów wpisany w kwadrat, grzbiet zwarty, krótki, szeroki, silnie umięśniony z bardzo wyraźnie zaznaczonym kłębem i lekko opadającym zadem. Klatka piersiowa głęboka, sięgająca łokci, jej głębokość jest równa połowie wysokości psa w kłębie. Przedpiersie silne, żebra dobrze wysklepione, nie beczkowate, sięgające daleko do tyłu. Dolna linia biegnąca eleganckim łukiem do tyłu. Ogon osadzony raczej wysoko niż nisko, zachowany w stanie naturalnym.

Głowa proporcjonalna do sylwetki psa, bez żadnych pofałdowań, z wyjątkiem dwóch fałd, które są trwale zaznaczone i przebiegają od nasady nosa w dół, nadając psu charakterystyczny dla rasy wygląd. Wysoko noszona, osadzoną na łukowato wygietej szyi, z bardzo wyraźnym przełomem czołowym oraz harmonijną proporcją pomiędzy wielkością kufy i mózgoczaszki. Grzbiet nosa nie może przechodzić w część czołową tak jak u buldoga, ale też nie może być opadający. Oczy ciemne o inteligentnym, ale nie groźnym spojrzeniu. Uszy odpowiedniej wielkości, osadzone wysoko. W spoczynku przylegają do policzków, kiedy pies nasłuchuje, są skierowane do przodu i tworzą wyraźną fałdę. Nos szeroki, czarny, lekko zadarty, nozdrza szerokie, koniuszek nosa umiejscowiony nieco wyżej niż jego nasada. Szczęki ustawione w przodozgryzie, przy zamkniętym pysku kły i siekacze żuchwy, podobnie jak język, nie mogą być widoczne.

Kończyny przednie proste, silne, ustawione równolegle, o silnym kośćcu, Ramiona długie, tworzące z łopatką kąt prosty, przedramię pionowe, śródręcze krótkie, ustawione niemal pionowo do podłoża. Udo długie i szerokie, podudzie bardzo muskularne, staw skokowy mocny i dobrze zaznaczony, śródstopie krótkie, ustawione do podłoża pod kątem 95°-100°. Łapy tylne nieco dłuższe niż przednie, zwarte, o grubych opuszkach i twardych podeszwach. Chody pełne energii, siły i elegancji. Od momentu wprowadzenia zakazu cięcia uszu oraz ogona wygląd boksera dość istotnie się zmienił, pies ma teraz zdecydowanie mniej bojowy charakter.

Wysokość w kłębie: psy 57-63 cm, suki 53-59 cm.
Masa ciała: psy około 30 kg, suki około 25 kg.

Charakter, usposobienie

Bokser jest psem odważnym, pewnym siebie, posiadającym nieprzebrane pokłady energii, które w sposób kontrolowany musi rozładowywać. Dawniej wykorzystywano go do pracy w policji, jako przewodnika niewidomych lub psa obronnego, do dziś sporo osób na jego widok zachowuje dystans, czując wyraźny respekt.W rzeczywistości jest to pies, który ma psychikę obrońcy, a nie agresora, właściciel zawsze może na niego liczyć, nawet jeśli nigdy nie był szkolony. Ma bardzo wysoko ustawiony  próg agresji, to znaczy, że bez powodu nie atakuje i nie daje się łatwo do bójki sprowokować. Wobec zagrożenia przyjmuje postawę bojową żeby odstraszyć intruza, potem następuje ostrzegawcze warczenie,  dopiero  w ostateczności, jeśli przeciwnikowi zabraknie instynktu samozachowawczego i nie wykorzysta szansy żeby się wycofać, dochodzi do bójki. A wtedy będzie już walczył do upadłego.

Na co dzień jest psem łagodnym, który bez problemu odnajduje się w każdej sytuacji. Zanim dorośnie jest bardzo żywiołowy, szybko się pobudza, a jego przejście od spokoju do skrajnego podekscytowania następuje błyskawicznie. Nie jest łatwy do prowadzenia, trzeba mieć dużo cierpliwości, bo bywa nieposłuszny i trudny do opanowania. Czasem sie buntuje. Dopiero w drugim roku życia poważnieje, choć do później starości nie traci chęci do zabawy.

Podstawą jest wczesna socjalizacja i konsekwentne wychowanie, rozpoczęte od pierwszych dni w nowym domu. Opiekun musi przyzwyczaić psa do tego, że każde jego polecenie musi być wykonane, jeśli wyraźnie nie wytyczy granic, których psu nie wolno przekroczyć, może mieć problem z jego ułożeniem. Powinien  być stanowczy i jednocześnie cierpliwy, stosować nagrody i pochwały a nie kary, ponieważ bokser mimo swojej waleczności jest psem bardzo uczuciowym i potrzebuje dużo czułości.

Doskonale nadaje się do szkolenia, zarówno w zakresie obedience jak i agility. Bez problemu może przejść również szkolenie na psa obronnego, jeśli taką właśnie rolę ma pełnić, ale nie jest to konieczne, bo odpowiedzialność za swoich opiekunów  ma w genach. Decydując się na szkolenie obronne, trzeba bardzo uważać, żeby trafić do dobrego szkoleniowca, bo ten pies ma w sobie głęboko schowaną,mądrą agresję, którą pokazuje ją tylko wtedy, kiedy uzna, że jest to rzeczywiście konieczne. Nie wolno tego zmarnować nierozsądnym, ale niestety ciągle jeszcze stosowanym zaostrzaniem, które ze zrównoważonego psa może zrobić agresora. Piszemy na ten temat w artykule Szkolenie obronne czy agresja.  

Szata

Bokser ma krótką, delikatną, przylegającą do skóry sierść, całkowicie pozbawioną podszerstka. Mimo solidnej muskulatury i wyglądu psa bojowego, nie jest odporny na chłód i w zimie bardzo marznie. Dlatego dbający o jego zdrowie właściciel, koniecznie powinien mu sprawić pasujące do jego wyglądu i postury okrycie. Odpowiednio ubrany pies nic nie traci ze swojej powagi, a będzie mu ciepło i komfortowo.

Umaszczenie:

• żółte – występujące w odcieniach, od jasnożółtego do ciemnego rudobrązowego, przy czym za najładniejsze uznaje się umaszczenie pośrednie (czerwonożółte), od ciemnego rudobrązowego do jasnożółtego,
• pręgowane – na jaśniejszym tle w wymienionych powyżej barwach występują ciemne lub czarne pręgi.

Podstawowy kolor nie może się mieszać ani przenikać z pręgami, które powinny wyraźnie ze sobą kontrastować. Maska zawsze musi być czarna, przy czym pigment powinien być ograniczony tylko do kufy. Dopuszczalne są białe znaczenia, które nie mogą pokrywać więcej, niż jedną trzecią powierzchni ciała i w żadnym wypadku nie mogą zachodzić na tułów.

Pielęgnacja boksera jest bardzo łatwa, ale nie należy jej zaniedbywać. Pies teoretycznie linieje dwa razy w roku, jednak włos gubi praktycznie przez cały czas. Trzeba go systematycznie usuwać dobrą włosianą szczotką, bo łatwo wypada i wczepia się w tapicerowane meble oraz dywany. W fałdach skóry na głowie gromadzą się zanieczyszczenia, co może prowadzić do otarć i stanów zapalnych. Żeby temu zapobiec, warto przecierać je płatkiem kosmetycznym, zwilżonym oliwką, a po spacerze w czasie deszczu delikatnie osuszać miękką szmatka. Panuje przekonanie, że boksery się ślinią, w rzeczywistości jest wiele psów, u których ten problem praktycznie nie istnieje. Jeśli któryś z nich ma takie skłonności, powinien dostawać posiłki zawsze o tej samej porze, wskazane jest również zrezygnowanie ze smakołyków  (z wyjątkiem szkolenia), bo na sam ich widok będzie mu ciekła ślina.

Więcej na temat pielęgnacji boksera i przygotowania go do wystaw – kliknij tutaj

Zdrowie

Boksery są podatne na szereg różnego rodzaju chorób, wielu można uniknąć kupując szczenię w dobrej hodowli, w której rodzice poddawani są badaniom genetycznym, które pozwalają uniknąć  dziedzicznie przekazywanych schorzeń. Niezależnie od tego, mogą się zdarzyć alergie pokarmowe i skórne, choroby serca i układu krążenia, problemy ze stawami, padaczka oraz choroby nowotworowe. Boksery są wrażliwe zarówno na bardzo niskie, jak i bardzo wysokie temperatury. Z ciepłego mieszkania nigdy nie wolno wypuszczać psa na duży mróz, bo łatwo może się przeziębić. Ponieważ nie ma podszerstka, w taką pogodę powinien nosić ciepłe ubranie lub, jeśli ktoś woli, specjalnie uszytą kapę. Z kolei w upalne dni, ze względu na brachycefaliczną budowę czaszki oraz związane z tym trudności z oddychaniem, bokser jest narażony na zwiększone ryzyko udaru słonecznego. Dlatego nie wolno zostawiać psa na nasłonecznionym tarasie, a w ogrodzie trzeba mu zapewnić zacienione miejsce i wodę do picia oraz ograniczyć wysiłek fizyczny. Zamknięty samochód w upalny dzień to dla niego śmiertelna pułapka. Warto także pamiętać o prawidłowym żywieniu, przede wszystkim go nie przekarmiać, ponieważ bardzo lubi dobrze zjeść a ma niestety tendencję do tycia. Prawidłowo zadbany pies tej rasy żyje średnio 10-12 lat.

Do kogo pasuje ten pies ?

Bokser nadaje się dla każdej rodziny pod warunkiem, że zostanie starannie wychowany. Jest bardzo inteligentny i wszystkiego można go nauczyć, jeśli tylko opiekun będzie postępował konsekwentnie i spokojnie wyegzekwuje wykonanie każdego zadania. Nauki nie wolno odkładać na później, w pierwszych miesiącach życia łatwo się podporządkuje, zwłaszcza jeśli nauka będzie połączona z zabawą i nagrodami. W wieku około sześciu miesięcy przechodzi młodzieńczy bunt i wtedy bardzo się to przyda, bo w tym okresie okiełznanie go jest znacznie trudniejsze i zajmuje dużo więcej czasu. Bokser bardzo nie lubi rezygnować z nabytych praw i jeśli mu się je zabierze, będzie się czuł pokrzywdzony, jeśli mógł leżeć na kanapie nie można go z niej wyrzucić tylko dlatego, że wymieniliśmy ja na nową, tylko położyć kocyk, który zabezpieczy ją przed pobrudzeniem.

Bez problemu adaptuje się do każdego miejsca, może mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w bloku. Sąsiedzi docenią to, że mało szczeka, zazwyczaj tylko wtedy, kiedy chce przed czymś ostrzec lub coś ważnego zakomunikować. Nie wnosi do mieszkania brudu z ulicy, za to w jego faflach dość często zostają resztki jedzenia i wody, które z wdziękiem roztrzepuje po całym mieszkaniu. Choć nie u wszystkich psów tej rasy ten problem występuje, trzeba sobie z tego zdawać sprawę, bo dla niektórych osób może to być trudne do zaakceptowania.

Mimo dużego temperamentu bokser jest domatorem, po spacerze lubi wyciągnąć się obok swoich opiekunów na kanapie. Zazwyczaj źle znosi samotność, w towarzystwie ludzi może spokojnie przeleżeć lub przespać kilka godzin, pozbawiony towarzystwa w ciagu godziny  wywróci dom do góry nogami. Dlatego, jeśli będzie musiał zostawać sam, kiedy domownicy pójdą do pracy, trzeba go od pierwszego dnia bardzo konsekwentnie do tego przygotować. Nie wolno tego problemu zlekceważyć, bo sporo psów tej rasy zmaga się później z bardzo uciążliwym syndromem osamotnienia. Dużo lepiej znosi samotność w towarzystwie drugiego psa, wówczas razem czekają na powrót opiekunów, których witają nie tylko żywiołowo machając ogonem, ale skręcając z radości całe ciało.

Bokser jest psem rodzinnym, uwielbia dzieci, na ich widok ten nieustraszony obrońca zmienia się w czułą nianię. Jest pełen pomysłów, zawsze skory do zabawy, bardzo długo zachowuje się jak szczeniak i dorośleje dopiero w wieku około dwóch lat. Ze względu na tę żywiołowość nie wolno go zostawiać z małymi dziećmi bez nadzoru dorosłych, bo w ferworze zabawy może niechcący zrobić im krzywdę. Nie ma mowy, by umyślnie skrzywdził dziecko, zawsze będzie go bronić, nawet przed rodzicielskim gniewem, ale to nie znaczy, że jego cierpliwość jest bez granic i nasi milusińscy mogą jej nadużywać.

W stosunku do obcych jest nieufny, ale nie agresywny, dlatego osoby, które spotyka na ulicy, powinny powstrzymać się od żywiołowych powitań i poczekać, aż pies, na przykład wąchając ich rękę, da znać, że jest na to gotowy. Za to z radością wita gości w swoim domu, akceptuje przyjmowanych przez jego opiekunów nieznajomych, bo uwielbia być w centrum uwagi. Jeśli ktoś z nich domyśli się, że lubi głaskanie i rzucanie piłeczki, jest jego przyjacielem. Z innymi zwierzętami, zwłaszcza psami może być różnie, na wszelki wypadek zawsze trzeba zachować ostrożność i starać się nie dopuścić do sytuacji, w której mogłoby dojść do konfrontacji.

Bokser potrzebuje dużo ruchu, dłuższy spacer lub niezbyt szybki bieg przy rowerze pozwoli wypuścić z niego nadmiar energii, dzięki czemu po powrocie do domu dopasuje się do trybu życia swojej rodziny i stanie się  spokojnym psem kanapowym. Trzeba jednak pamiętać, że bokser, z uwagi na brachycefaliczną budowę czaszki trochę szybciej się męczy i nigdy, szczególnie podczas upałów, nie wolno go forsować.

Plusy i minusy  

+ bardzo przywiazany do swojej rodziny
+ doskonały obrońca
+ spokojny i zrównoważony
+ czujny, ale nie hałaśliwy
+ przyjazny w stosunku do ludzi
+ opiekuńczy wobec dzieci
+ inteligentny, łatwo się szkoli
+ łatwy w pielęgnacji
– bywa nietolerancyjny wobec innych psów
– wymaga bardzo dużo ruchu
– źle znosi samotność
– niektóre boksery potrafią się ślinić

Jak znaleźć dobra hodowlę?

Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 144/09.07.2008
BOKSER
(Deutscher Boxer, German Boxer)
Kraj pochodzenia: Niemcy
Data publikacji obowiązującego wzorca: 01.04.2008
Przeznaczenie: Pies towarzyszący, obrończy i użytkowy.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 2 – Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne
Sekcja 2.1 – Molosy, typ dogowaty.
Rasa podlega próbom pracy.

… pełny wzorzec na stronie Związku Kynologcznego w Polsce   http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/144.pdf